Poeme : Solitude

Je suis seule dans ce monde,
Seule dans ma solitude,
Dans mon cœur un orage gronde,
Mais de tous celaj’ai l’habitude ! ! ! !

Mon cœur est si fragile,
Tout les jour une question se pose,
« M’aime-t-il ? ? »
La poser, jamais je n’ose…

Seule chez moi je pense,
A se qui pourrais etres la consequence,
Mais sa vien de mon enfance,
Peu-etre se manque, en moi de confiance…
Seule chez moi je pense…

Dans mon petit morceau de vie,
J’ai deja tout rater,
De mon petit morceau de vie,
Je n’est pas envie de m’attarder…

La solitude me pese,
Cette put. . de vie me baise,
J’ai deja foutu ma vie en l’air,
Et je ne sais vraiment pas quoi faire…

Les pensées font mal,
Dans mon cœur, le mal souffle comme le mistral,
J’aimerais sauter par la fenetre,
Mais je n’est pas le courage,
Sa me met la rage,
Mais un jour j’oserais peut-etre

ʒə sɥi sələ dɑ̃ sə mɔ̃də,
sələ dɑ̃ ma sɔlitydə,
dɑ̃ mɔ̃ kœʁ œ̃n- ɔʁaʒə ɡʁɔ̃də,
mε də tus səlaʒε labitydə ! ! !

mɔ̃ kœʁ ε si fʁaʒilə,
tu lε ʒuʁ ynə kεstjɔ̃ sə pozə,
« mεmə til ? ? »
la poze, ʒamε ʒə nozə…

sələ ʃe mwa ʒə pɑ̃sə,
a sə ki puʁʁεz- εtʁə- la kɔ̃səkɑ̃sə,
mε sa vjɛ̃ də mɔ̃n- ɑ̃fɑ̃sə,
pø εtʁə sə mɑ̃kə, ɑ̃ mwa də kɔ̃fjɑ̃sə…
sələ ʃe mwa ʒə pɑ̃sə…

dɑ̃ mɔ̃ pəti mɔʁso də vi,
ʒε dəʒa tu ʁate,
də mɔ̃ pəti mɔʁso də vi,
ʒə nε pa ɑ̃vi də mataʁde…

la sɔlitydə mə pəzə,
sεtə pyt. də vi mə bεzə,
ʒε dəʒa futy ma vi ɑ̃ lεʁ,
e ʒə nə sε vʁεmɑ̃ pa kwa fεʁə…

lε pɑ̃se fɔ̃ mal,
dɑ̃ mɔ̃ kœʁ, lə mal suflə kɔmə lə mistʁal,
ʒεməʁε sote paʁ la fənεtʁə,
mε ʒə nε pa lə kuʁaʒə,
sa mə mεt la ʁaʒə,
mεz- œ̃ ʒuʁ ʒozəʁε pø tεtʁə