Prose : Morose

Trouver des idées
Des papillons qui s’envolent
Plus de farandole
Je me perds…
Les sirènes ne chantent plus
Les muses se liguent
Pour me pourrir la prose
Je deviens nécrose de ma vie heureuse
Je plonge dans le morose
Le dessin se pose
Le crayon me trahit
La peine m’engloutit
Je lui ai donné mon ombre
Son absence me sombre
En néant vais me fondre
S’il ne revient pas. . .
Je t’aime mon amour

tʁuve dεz- ide
dε papijɔ̃ ki sɑ̃vɔle
plys də faʁɑ̃dɔlə
ʒə mə pεʁd…
lε siʁεnə nə ʃɑ̃te plys
lε myzə sə liɡe
puʁ mə puʁʁiʁ la pʁozə
ʒə dəvjɛ̃ nekʁozə də ma vi œʁøzə
ʒə plɔ̃ʒə dɑ̃ lə mɔʁozə
lə desɛ̃ sə pozə
lə kʁεjɔ̃ mə tʁai
la pεnə mɑ̃ɡluti
ʒə lɥi ε dɔne mɔ̃n- ɔ̃bʁə
sɔ̃n- absɑ̃sə mə sɔ̃bʁə
ɑ̃ neɑ̃ vε mə fɔ̃dʁə
sil nə ʁəvjɛ̃ pa…
ʒə tεmə mɔ̃n- amuʁ