Poeme : Petite Fée

Petite fée est triste
Petite fée é désespérer
Son cœur et hors piste
A force d’être brisé
Petite fée n’arête pas de souffrir
Plaine de larme sont ses yeux cristallins
Petite fée veut mourir
Elle a perdu tout espoir même infini
Petite fée ton cœur est brisé
Même ta flamme c’est éteint
Que t’a t’il donc pris d’aimer
Tu aurais du rester sainte
Pardonne moi petite fée
Pardonne moi de n’avoir pas su te protéger
Pardonne moi parce que a luie je t’ai abondé
Pardonne moi car le bonheur est le prix que je dois payer
Petite fée moi je t’aime
Et même si sa ne te sufi pas
Sa ne change rien je t’aime
C’est l’amoure de ta grande sœur

pətitə fe ε tʁistə
pətitə fe e dezεspeʁe
sɔ̃ kœʁ e ɔʁ pistə
a fɔʁsə dεtʁə bʁize
pətitə fe naʁεtə pa də sufʁiʁ
plεnə də laʁmə sɔ̃ sεz- iø kʁistalɛ̃
pətitə fe vø muʁiʁ
εllə a pεʁdy tut- εspwaʁ mεmə ɛ̃fini
pətitə fe tɔ̃ kœʁ ε bʁize
mεmə ta flamə sεt- etɛ̃
kə ta til dɔ̃k pʁi dεme
ty oʁε dy ʁεste sɛ̃tə
paʁdɔnə mwa pətitə fe
paʁdɔnə mwa də navwaʁ pa sy tə pʁɔteʒe
paʁdɔnə mwa paʁsə kə a lɥi ʒə tε abɔ̃de
paʁdɔnə mwa kaʁ lə bɔnœʁ ε lə pʁi kə ʒə dwa pεje
pətitə fe mwa ʒə tεmə
e mεmə si sa nə tə syfi pa
sa nə ʃɑ̃ʒə ʁjɛ̃ ʒə tεmə
sε lamuʁə də ta ɡʁɑ̃də sœʁ