Poeme : Les Champs De Sibérie

Aux champs de Sibérie, une toile en boréales,
Quelques baladines en aquarelle s’y consument,
Un fleuve immense s’écoule, un orchestre matinal,
Étoiles d’un ciel polaire, où elles nuancent la brume.

Aux champs de Sibérie, jardin de grands mirages,
Une cireuse écharpe de flocons, habille les rives,
Aux échos de l’Oural, une nuit sourde, un voyage,
Des lacs, jusqu’au préludes d’une aurore évasive.

o ʃɑ̃ də sibeʁi, ynə twalə ɑ̃ bɔʁealə,
kεlk baladinəz- ɑ̃n- akaʁεllə si kɔ̃syme,
œ̃ fləvə imɑ̃sə sekulə, œ̃n- ɔʁkεstʁə matinal,
etwalə dœ̃ sjεl pɔlεʁə, u εllə nɥɑ̃se la bʁymə.

o ʃɑ̃ də sibeʁi, ʒaʁdɛ̃ də ɡʁɑ̃ miʁaʒə,
ynə siʁøzə eʃaʁpə də flɔkɔ̃, abijə lε ʁivə,
oz- eʃo də luʁal, ynə nɥi suʁdə, œ̃ vwajaʒə,
dε lak, ʒysko pʁelydə dynə oʁɔʁə evazivə.