Poeme : Je Ne Vous Demande Pas De M’aimer

Je ne vous demande pas de m’aimer,
Mais juste de tenter de me détester,
Car je suis celui dont le repentir
N’est pas près de se finir…

Je ne vous demande pas de m’offrir
Des richesses en gage de survie,
Mais juste d’oser souffrir,
Par ma main qui causera tueries…

Je ne vous demande pas de survivre,
Mais juste tenter de réellement vivre
Plutôt que d’accepter ce monde pourri…
Sans quoi je me saoulerais à en être ivre,

De votre sang avec délectation,
De celui des petites abominations
Que vous nommez ’vos enfants’
Mais qui n’ont en remplacement

D’esprit, qu’une cervelle lobotomisée,
Qui me donne envie de hurler
Ma douleur et ma souffrance,
Face à cette décadence de l’errance…

ʒə nə vu dəmɑ̃də pa də mεme,
mε ʒystə də tɑ̃te də mə detεste,
kaʁ ʒə sɥi səlɥi dɔ̃ lə ʁəpɑ̃tiʁ
nε pa pʁε də sə finiʁ…

ʒə nə vu dəmɑ̃də pa də mɔfʁiʁ
dε ʁiʃesəz- ɑ̃ ɡaʒə də syʁvi,
mε ʒystə doze sufʁiʁ,
paʁ ma mɛ̃ ki kozəʁa tɥəʁi…

ʒə nə vu dəmɑ̃də pa də syʁvivʁə,
mε ʒystə tɑ̃te də ʁeεllmɑ̃ vivʁə
plyto kə daksεpte sə mɔ̃də puʁʁi…
sɑ̃ kwa ʒə mə sauləʁεz- a ɑ̃n- εtʁə ivʁə,

də vɔtʁə sɑ̃ avεk delεktasjɔ̃,
də səlɥi dε pətitəz- abɔminasjɔ̃
kə vu nɔməzvoz- ɑ̃fɑ̃ts
mε ki nɔ̃ ɑ̃ ʁɑ̃plasəmɑ̃

dεspʁi, kynə sεʁvεllə lɔbɔtɔmize,
ki mə dɔnə ɑ̃vi də yʁle
ma dulœʁ e ma sufʁɑ̃sə,
fasə a sεtə dekadɑ̃sə də leʁɑ̃sə…