Poeme : Les Jeux De L’amour

Vous avez dit faire l’amour
Mais à vos épanchements
Je me dois de ne pas faire de détours
Je ne suis pas une attraction
Pour relacher toutes vos tensions
Ne me demandez pas
De m’enrouler comme une liane
Autour d’une pole
Ou de jouer le role
D’une écoliere, d’une infirmiere
A bas les jarretelles
Mes cuisses n’ont pas besoin d’elles
Ni de fouet ni de menottes
Ou de strings ou bien de bottes
Pour satisfaire vos fantasmes ridicules
Certes je suis pudique
Je n’en suis non moins ludique
Mais je n’ai nul besoin
De tous ces artifices
Aux jeux de l’amour
Simplement etre complice
D’un besoin bien naturel
Juste un corps drapé
Dans toute sa nudité
Enlacant le mien
Dans un étreinte sensuelle
Pour mieux se hisser
Au sommmet de l’extase
Quand passion et délicatesse
Nous tiennent en laisse.

vuz- ave di fεʁə lamuʁ
mεz- a voz- epɑ̃ʃəmɑ̃
ʒə mə dwa də nə pa fεʁə də detuʁ
ʒə nə sɥi pa ynə atʁaksjɔ̃
puʁ ʁəlaʃe tutə vo tɑ̃sjɔ̃
nə mə dəmɑ̃de pa
də mɑ̃ʁule kɔmə ynə ljanə
otuʁ dynə pɔlə
u də ʒue lə ʁɔlə
dynə ekɔljəʁə, dynə ɛ̃fiʁmjəʁə
a ba lε ʒaʁətεllə
mε kɥisə nɔ̃ pa bəzwɛ̃ dεllə
ni də fuε ni də mənɔtə
u də stʁiŋz- u bjɛ̃ də bɔtə
puʁ satisfεʁə vo fɑ̃tasmə ʁidikylə
sεʁtə- ʒə sɥi pydikə
ʒə nɑ̃ sɥi nɔ̃ mwɛ̃ lydikə
mε ʒə nε nyl bəzwɛ̃
də tus sεz- aʁtifisə
o ʒø də lamuʁ
sɛ̃pləmɑ̃ εtʁə kɔ̃plisə
dœ̃ bəzwɛ̃ bjɛ̃ natyʁεl
ʒystə œ̃ kɔʁ dʁape
dɑ̃ tutə sa nydite
ɑ̃lakɑ̃ lə mjɛ̃
dɑ̃z- œ̃n- etʁɛ̃tə sɑ̃sɥεllə
puʁ mjø sə ise
o so εm εm εm e də lεkstazə
kɑ̃ pasjɔ̃ e delikatεsə
nu tjεne ɑ̃ lεsə.