Poeme : Merci Mon Amour

Je me rappelle de ce moment
Où ont surgi ces sentiments
Je ne voulais pas y croire
A ce tout petit espoir

Moi qui avais abandonné
L’amour au profit de l’amitié
Me voilà confronté à mes pensées
Je ne pense pas y résister

Chaque jour je voyais ton visage
Je me remémorais de ton image
Serait ce donc ce que je redoutais ?
Serais je en train de t’aimer ?

Moi qui n’avais rien demander
Me voici, de bonheur, comblé
Moi qui ne m’y attendais pas
Je ressens une grande joie

Et maintenant je positive
Je profite de la vie
J’ai même retrouver le sourire
Et de nouveau enfin je ris

Je ne pensais pas que l’amour
Me serais d’un grand secours
Moi le plus fier des solitaires
J’ai besoin de toi ma chère

Amie et confidente de toujours
Mais avant tout mon amour
Je ne sais pas comment te remercier
A part peut être de t’aimer

ʒə mə ʁapεllə də sə mɔmɑ̃
u ɔ̃ syʁʒi sε sɑ̃timɑ̃
ʒə nə vulε pa i kʁwaʁə
a sə tu pəti εspwaʁ

mwa ki avεz- abɑ̃dɔne
lamuʁ o pʁɔfi də lamitje
mə vwala kɔ̃fʁɔ̃te a mε pɑ̃se
ʒə nə pɑ̃sə pa i ʁeziste

ʃakə ʒuʁ ʒə vwajε tɔ̃ vizaʒə
ʒə mə ʁəmemɔʁε də tɔ̃n- imaʒə
səʁε sə dɔ̃k sə kə ʒə ʁədutε ?
səʁε ʒə ɑ̃ tʁɛ̃ də tεme ?

mwa ki navε ʁjɛ̃ dəmɑ̃de
mə vwasi, də bɔnœʁ, kɔ̃ble
mwa ki nə mi atɑ̃dε pa
ʒə ʁəsɛ̃z- ynə ɡʁɑ̃də ʒwa

e mɛ̃tənɑ̃ ʒə pozitivə
ʒə pʁɔfitə də la vi
ʒε mεmə ʁətʁuve lə suʁiʁə
e də nuvo ɑ̃fɛ̃ ʒə ʁis

ʒə nə pɑ̃sε pa kə lamuʁ
mə səʁε dœ̃ ɡʁɑ̃ səkuʁ
mwa lə plys fje dε sɔlitεʁə
ʒε bəzwɛ̃ də twa ma ʃεʁə

ami e kɔ̃fidɑ̃tə də tuʒuʁ
mεz- avɑ̃ tu mɔ̃n- amuʁ
ʒə nə sε pa kɔmɑ̃ tə ʁəmεʁsje
a paʁ pø εtʁə də tεme