Poeme : Petit Orphelin

Un besoin de tendresse, une envie de caresses
Un esprit plein de souffrance, proche de la démence
Il voudrait en parler, mais il reste muet
Il ne sait plus à qui se confier, tous l’ont quittés

Abandonné pars ses amis, meme par sa mamie
Il n’a désormais plus d’envie, plus de sens pour sa vie
Seul sur le chemin de la solitude, cherchant la plénitude
Il a du changer ses habitudes, devenir moins credule

Pauvre petit garçon orphelin, attend qu’on lui tende une main
Qu’on l’accompagne sur le chemin, de l’école le matin
Il cherche une maman adorable, une petite famille mémorable
Regarder son cœur friable, il attend juste une ame charitable.

œ̃ bəzwɛ̃ də tɑ̃dʁεsə, ynə ɑ̃vi də kaʁesə
œ̃n- εspʁi plɛ̃ də sufʁɑ̃sə, pʁoʃə də la demɑ̃sə
il vudʁε ɑ̃ paʁle, mεz- il ʁεstə mɥε
il nə sε plysz- a ki sə kɔ̃fje, tus lɔ̃ kite

abɑ̃dɔne paʁ sεz- ami, məmə paʁ sa mami
il na dezɔʁmε plys dɑ̃vi, plys də sɑ̃s puʁ sa vi
səl syʁ lə ʃəmɛ̃ də la sɔlitydə, ʃεʁʃɑ̃ la plenitydə
il a dy ʃɑ̃ʒe sεz- abitydə, dəvəniʁ mwɛ̃ kʁədylə

povʁə pəti ɡaʁsɔ̃ ɔʁfəlɛ̃, atɑ̃ kɔ̃ lɥi tɑ̃də ynə mɛ̃
kɔ̃ lakɔ̃paɲə syʁ lə ʃəmɛ̃, də lekɔlə lə matɛ̃
il ʃεʁʃə ynə mamɑ̃ adɔʁablə, ynə pətitə famijə memɔʁablə
ʁəɡaʁde sɔ̃ kœʁ fʁjablə, il atɑ̃ ʒystə ynə amə ʃaʁitablə.