Poeme : Amoureux De L’ombre

Ne devenir que l’ombre de moi-même
Une once, une esquisse d’âme humaine
Un sombre reflet que je sème
Et n’ sentir que l’ombre de mes peines
-
Muer le minimal en immense, le banal en arborescence
De la pâleur en noir intense, une ardeur en effervescence
Tous les stigmates à la potence du clair-obscur de l’espérance
Faire du détail une importance, embraser la flamme de l’insouciance
-
Ne devenir que l’ombre de toi-même
Une once, une esquisse d’âme humaine
Un sombre reflet que tu sèmes
Et sentir toute l’ombre de tes peines
-
Porter le poids de tes dilemmes, combattre les dieux qui te malmènent
Purger les sillons de tes haines, et tous ce maux qui te gangrènent
Recueillir le parfum de tes rêves, battre le tempo dans tes veines
Imaginer la douceur de tes lèvres, goûter à ton chant de sirène
-
Ne devenir que l’ombre de nous-même
Une once, deux esquisses d’âmes humaines
Un unique reflet que l’on sème
Un instantané où l’on s’aime
-
Se jeter à l’autre à cœur perdu, en plein cœur du côté obscur
Deux silhouettes, comme deux allures, unifiées contre les murs
Ne plus craindre nos blessures, lavées des traces de nos ratures
Radieux dans l’ombre de nos peintures, on s’aimera sans fioritures…

nə dəvəniʁ kə lɔ̃bʁə də mwa mεmə
ynə ɔ̃sə, ynə εskisə damə ymεnə
œ̃ sɔ̃bʁə ʁəflε kə ʒə sεmə
e nsɑ̃tiʁ kə lɔ̃bʁə də mε pεnə

mɥe lə minimal ɑ̃n- imɑ̃sə, lə banal ɑ̃n- aʁbɔʁesɑ̃sə
də la palœʁ ɑ̃ nwaʁ ɛ̃tɑ̃sə, ynə aʁdœʁ ɑ̃n- efεʁvesɑ̃sə
tus lε stiɡmatəz- a la pɔtɑ̃sə dy klεʁ ɔpskyʁ də lεspeʁɑ̃sə
fεʁə dy detaj ynə ɛ̃pɔʁtɑ̃sə, ɑ̃bʁaze la flamə də lɛ̃susjɑ̃sə

nə dəvəniʁ kə lɔ̃bʁə də twa mεmə
ynə ɔ̃sə, ynə εskisə damə ymεnə
œ̃ sɔ̃bʁə ʁəflε kə ty sεmə
e sɑ̃tiʁ tutə lɔ̃bʁə də tε pεnə

pɔʁte lə pwa də tε dilamə, kɔ̃batʁə lε djø ki tə malmεne
pyʁʒe lε sijɔ̃ də tεz- εnə, e tus sə mo ki tə ɡɑ̃ɡʁεne
ʁəkœjiʁ lə paʁfœ̃ də tε ʁεvə, batʁə lə tɑ̃po dɑ̃ tε vεnə
imaʒine la dusœʁ də tε lεvʁə, ɡute a tɔ̃ ʃɑ̃ də siʁεnə

nə dəvəniʁ kə lɔ̃bʁə də nu mεmə
ynə ɔ̃sə, døz- εskisə daməz- ymεnə
œ̃n- ynikə ʁəflε kə lɔ̃ sεmə
œ̃n- ɛ̃stɑ̃tane u lɔ̃ sεmə

sə ʒəte a lotʁə a kœʁ pεʁdy, ɑ̃ plɛ̃ kœʁ dy kote ɔpskyʁ
dø siluεtə, kɔmə døz- alyʁə, ynifje kɔ̃tʁə lε myʁ
nə plys kʁɛ̃dʁə no blesyʁə, lave dε tʁasə də no ʁatyʁə
ʁadjø dɑ̃ lɔ̃bʁə də no pɛ̃tyʁə, ɔ̃ sεməʁa sɑ̃ fjɔʁityʁə…