Poeme : Douce Pensée

Ho, douce pensée,
Traversant mon esprit,
Si j’avais le courage de t’accomplir,
De m’ôter ainsi la vie,
Et de me laisser mourir,
De pouvoir oublier,
Enfin me libérer,
De tous ces secrets,
De ces regards tapis dans le noir.

Ho, douce pensée,
Traversant mon esprit,
Si seulement j’avais ce courage,
De porter ce couteau a mon bras,
Et d’y porter ce coup décisif,
De me laisser porter dans cette nuit glacée,
Loin de toute cette haine,
De cette colère et de cette honte.

Pour enfin gagner ma liberté
En m’arrachant la vie à ce corps impure a mes yeux,
Rompre ce silence trop longtemps porté,
Ne plus ressentir la deception et la tristesse de ce monde.
Pour enfin gagner cet univers de paix.
Me sentir m’élever doucement vers la lumière douce et apaisante des étoiles pour rejoindre le paradis.

Mais, … mais aurais-je un jour ce courage ?
De voir le sang couler sur mon bras,
De fermer les yeux
Et enfin pouvoir dire ADIEU.

o, dusə pɑ̃se,
tʁavεʁsɑ̃ mɔ̃n- εspʁi,
si ʒavε lə kuʁaʒə də takɔ̃pliʁ,
də mote ɛ̃si la vi,
e də mə lεse muʁiʁ,
də puvwaʁ ublje,
ɑ̃fɛ̃ mə libeʁe,
də tus sε sεkʁε,
də sε ʁəɡaʁd tapi dɑ̃ lə nwaʁ.

o, dusə pɑ̃se,
tʁavεʁsɑ̃ mɔ̃n- εspʁi,
si sələmɑ̃ ʒavε sə kuʁaʒə,
də pɔʁte sə kuto a mɔ̃ bʁa,
e di pɔʁte sə ku desizif,
də mə lεse pɔʁte dɑ̃ sεtə nɥi ɡlase,
lwɛ̃ də tutə sεtə-εnə,
də sεtə kɔlεʁə e də sεtə ɔ̃tə.

puʁ ɑ̃fɛ̃ ɡaɲe ma libεʁte
ɑ̃ maʁaʃɑ̃ la vi a sə kɔʁz- ɛ̃pyʁə a mεz- iø,
ʁɔ̃pʁə sə silɑ̃sə tʁo lɔ̃tɑ̃ pɔʁte,
nə plys ʁəsɑ̃tiʁ la dəsεpsjɔ̃ e la tʁistεsə də sə mɔ̃də.
puʁ ɑ̃fɛ̃ ɡaɲe sεt ynive də pε.
mə sɑ̃tiʁ meləve dusəmɑ̃ vεʁ la lymjεʁə dusə e apεzɑ̃tə dεz- etwalə puʁ ʁəʒwɛ̃dʁə lə paʁadi.

mε, … mεz- oʁε ʒə œ̃ ʒuʁ sə kuʁaʒə ?
də vwaʁ lə sɑ̃ kule syʁ mɔ̃ bʁa,
də fεʁme lεz- iø
e ɑ̃fɛ̃ puvwaʁ diʁə adjø.