Poeme : Des Inconnus

Je bois la sève de tes seins,
Qui s’écoule jusqu’ à tes reins.
Que cet élixir de plaisir,
Me donne joie de les saisir.

Je salive de tout mon sexe,
Tout ce que j’ai de ce complexe.
En cet élan de passion folle,
J’entends plus mon cœur qui s’affole.

Mon souffle court se mêle au tien.
En raison de, je me retiens.
Je sens déjà ta frustration,
Que j’en perds mon excitation.

De tous ces débats amoureux,
Jouissant de baisers langoureux,
Un seul regret me fût connu,
Celui d’être des inconnus.

ʒə bwa la sεvə də tε sɛ̃,
ki sekulə ʒyska tε ʁɛ̃.
kə sεt eliksiʁ də plεziʁ,
mə dɔnə ʒwa də lε sεziʁ.

ʒə salivə də tu mɔ̃ sεksə,
tu sə kə ʒε də sə kɔ̃plεksə.
ɑ̃ sεt elɑ̃ də pasjɔ̃ fɔlə,
ʒɑ̃tɑ̃ plys mɔ̃ kœʁ ki safɔlə.

mɔ̃ suflə kuʁ sə mεlə o tjɛ̃.
ɑ̃ ʁεzɔ̃ də, ʒə mə ʁətjɛ̃.
ʒə sɑ̃s deʒa ta fʁystʁasjɔ̃,
kə ʒɑ̃ pεʁd mɔ̃n- εksitasjɔ̃.

də tus sε debaz- amuʁø,
ʒuisɑ̃ də bεze lɑ̃ɡuʁø,
œ̃ səl ʁəɡʁε mə fy kɔny,
səlɥi dεtʁə dεz- ɛ̃kɔnys.