Poeme : Le Vent

Le vent flagelle les feuilles
Et agite une tornade en mon cœur
Je recherche ton visage pour m’envisager
Et ton desir pour me desirer

Ce souffle violent du ciel
C’est le mien qui se rappelle
Tes bras qui m’embrassaient
Ton regard qui me gardait

Mais la tempete balaie les rues
Et fait de moi une inconnue
J’attends ton etre pour me reconnaitre
J’attends un peu pour peut etre…

Et je revois ton sourire qui me faisait rire
Et ta langue qui me faisait languir
Je reve de ta peau pour me porter
Et de ton sang pour m’encenser

Mais la poussiere valse devant mes yeux
Et j’erre seule depuis nos adieux
Je me couche a meme la terre
Et touche l’argile poreuse de ma misere

Et j’entends tes pas qui ne font que passer
Et je sens les pieds du souvenir me pietiner
Ton ame ne m’aime plus
Et m’ensevelit dans ce coin de sol perdu

lə vɑ̃ flaʒεllə lε fœjə
e aʒitə ynə tɔʁnadə ɑ̃ mɔ̃ kœʁ
ʒə ʁəʃεʁʃə tɔ̃ vizaʒə puʁ mɑ̃vizaʒe
e tɔ̃ dəziʁ puʁ mə dəziʁe

sə suflə vjɔle dy sjεl
sε lə mjɛ̃ ki sə ʁapεllə
tε bʁa ki mɑ̃bʁasε
tɔ̃ ʁəɡaʁ ki mə ɡaʁdε

mε la tɑ̃pətə balε lε ʁy
e fε də mwa ynə ɛ̃kɔnɥ
ʒatɑ̃ tɔ̃n- εtʁə puʁ mə ʁəkɔnεtʁə
ʒatɑ̃z- œ̃ pø puʁ pø εtʁə…

e ʒə ʁəvwa tɔ̃ suʁiʁə ki mə fəzε ʁiʁə
e ta lɑ̃ɡ ki mə fəzε lɑ̃ɡiʁ
ʒə ʁəvə də ta po puʁ mə pɔʁte
e də tɔ̃ sɑ̃ puʁ mɑ̃sɑ̃se

mε la pusjəʁə valsə dəvɑ̃ mεz- iø
e ʒeʁə sələ dəpɥi noz- adjø
ʒə mə kuʃə a məmə la teʁə
e tuʃə laʁʒilə pɔʁøzə də ma mizəʁə

e ʒɑ̃tɑ̃ tε pa ki nə fɔ̃ kə pase
e ʒə sɑ̃s lε pje dy suvəniʁ mə pjətine
tɔ̃n- amə nə mεmə plys
e mɑ̃səvəli dɑ̃ sə kwɛ̃ də sɔl pεʁdy