Poeme : L’homme Derrière La Porte

Le soleil courbe la lumière de l’été
Le vent bouscule la chaleur
En petites touches éthérées
Tout est prêt pour le bonheur

Mais il y a l’homme derrière la porte
Celui qui gratte pour que tu ne sortes

L’amour brille de mille feux
La vie est prête à s’offrir
Le ciel est immaculé de bleu
Je vois même tes pensées fleurir

Mais il y a l’homme derrière la porte
Celui quI lentement te serre l’aorte

La forêt est agréablement bruyante
La mer a adouci gentiment ses vagues
Les cigales ont l’âme chantante
A ton doigt pousse une bague

Mais il y a l’homme derrière la porte
Celui qui vole ce que ton âme récolte

lə sɔlεj kuʁbə la lymjεʁə də lete
lə vɑ̃ buskylə la ʃalœʁ
ɑ̃ pətitə tuʃəz- eteʁe
tut- ε pʁε puʁ lə bɔnœʁ

mεz- il i a lɔmə dəʁjεʁə la pɔʁtə
səlɥi ki ɡʁatə puʁ kə ty nə sɔʁtə

lamuʁ bʁijə də milə fø
la vi ε pʁεtə a sɔfʁiʁ
lə sjεl εt- imakyle də blø
ʒə vwa mεmə tε pɑ̃se fləʁiʁ

mεz- il i a lɔmə dəʁjεʁə la pɔʁtə
səlɥi ki lɑ̃təmɑ̃ tə seʁə laɔʁtə

la fɔʁε εt- aɡʁeabləmɑ̃ bʁyiɑ̃tə
la mεʁ a adusi ʒɑ̃time sε vaɡ
lε siɡaləz- ɔ̃ lamə ʃɑ̃tɑ̃tə
a tɔ̃ dwa pusə ynə baɡ

mεz- il i a lɔmə dəʁjεʁə la pɔʁtə
səlɥi ki vɔlə sə kə tɔ̃n- amə ʁekɔltə