Poème-France.com

Poeme : Je Fuirai Ma Vie



Je Fuirai Ma Vie

Je fuirai ma vie comme on fuirait un orage.
Debout, dans le calme de l’ennui, je partirai.
Je m’envolerai, tel un oiseau quittant sa cage.
Je m’enfuirai, je partirai, enfin, je m’en irai.

Je haïrai mon passé. Passant par les campagnes,
Par les monts et les vallées sombres de l’automne.
Je survivrai nu dans mon château en Espagne.
Je me nourrirai d’un rien ; de mes derniers atomes.

Je serai de vent, je serai de pluie, mais sans âme.
Je serai de neige et de glace, mais je serai moi.
Je fuirai ma vie comme on fuirait un drame.
Je fuirai le vide de ma vie pour te trouver, toi.

Tu serais l’amour, tous les jours, et ma flamme.
Mon espoir irréel, éternel, mon Colorado.
Ma blanche hermine du soir qui s’enflamme.
Je ne fuirai plus. Tu serais mon eldorado.

Je fuirai ma vie comme on fuirait un orage.
Debout, dans le calme de l’ennui, je partirai.
Je m’envolerai, tel un oiseau quittant sa cage.
Je m’enfuirai, je partirai, enfin, je t’inventerai.
Pascal-G

Pour mettre un commentaire

Poème en Phonétique

ʒə fɥiʁε ma vi kɔmə ɔ̃ fɥiʁε œ̃n- ɔʁaʒə.
dəbu, dɑ̃ lə kalmə də lɑ̃nɥi, ʒə paʁtiʁε.
ʒə mɑ̃vɔləʁε, tεl œ̃n- wazo kitɑ̃ sa kaʒə.
ʒə mɑ̃fɥiʁε, ʒə paʁtiʁε, ɑ̃fɛ̃, ʒə mɑ̃n- iʁε.

ʒə-ajʁε mɔ̃ pase. pasɑ̃ paʁ lε kɑ̃paɲə,
paʁ lε mɔ̃z- e lε vale sɔ̃bʁə- də lotɔmnə.
ʒə syʁvivʁε ny dɑ̃ mɔ̃ ʃato ɑ̃n- εspaɲə.
ʒə mə nuʁʁiʁε dœ̃ ʁjɛ̃, də mε dεʁnjez- atɔmə.

ʒə səʁε də vɑ̃, ʒə səʁε də plɥi, mε sɑ̃z- amə.
ʒə səʁε də nεʒə e də ɡlasə, mε ʒə səʁε mwa.
ʒə fɥiʁε ma vi kɔmə ɔ̃ fɥiʁε œ̃ dʁamə.
ʒə fɥiʁε lə vidə də ma vi puʁ tə tʁuve, twa.

ty səʁε lamuʁ, tus lε ʒuʁ, e ma flamə.
mɔ̃n- εspwaʁ iʁeεl, etεʁnεl, mɔ̃ kɔlɔʁado.
ma blɑ̃ʃə εʁminə dy swaʁ ki sɑ̃flamə.
ʒə nə fɥiʁε plys. ty səʁε mɔ̃n- εldɔʁado.

ʒə fɥiʁε ma vi kɔmə ɔ̃ fɥiʁε œ̃n- ɔʁaʒə.
dəbu, dɑ̃ lə kalmə də lɑ̃nɥi, ʒə paʁtiʁε.
ʒə mɑ̃vɔləʁε, tεl œ̃n- wazo kitɑ̃ sa kaʒə.
ʒə mɑ̃fɥiʁε, ʒə paʁtiʁε, ɑ̃fɛ̃, ʒə tɛ̃vɑ̃təʁε.