Poeme : L’oiseau

Vole, vole l’oiseau
Tu es si beau
Tourne autour de la terre
Survole la mer
Tu arriveras sur la montagne enfin
Juste le temps de te reposer
Cherche la forêt
Pour t’y faire un nid douillet
Mets toi à chanter
Une belle viendra te retrouver
De tout son amour elle te recouvrera
Et de cet amour un oisillon naîtra
Vole, vole l’oiseau
Le printemps est si beau
L’amour est là, tout prés de toi
Ne te retourne pas, regarde devant toi
L’espérance est au bout du chemin
Ne regrette rien, va ou ton cœur t’emmène
Ne fait pas comme les hommes, chasse ta haine
Ouvre ton cœur
Accepte le bonheur
Vole, vole l’oiseau
Tu es si beau

vɔlə, vɔlə lwazo
ty ε si bo
tuʁnə otuʁ də la teʁə
syʁvɔlə la mεʁ
ty aʁivəʁa syʁ la mɔ̃taɲə ɑ̃fɛ̃
ʒystə lə tɑ̃ də tə ʁəpoze
ʃεʁʃə la fɔʁε
puʁ ti fεʁə œ̃ nid dujε
mεt twa a ʃɑ̃te
ynə bεllə vjɛ̃dʁa tə ʁətʁuve
də tu sɔ̃n- amuʁ εllə tə ʁəkuvʁəʁa
e də sεt amuʁ œ̃n- wazijɔ̃ nεtʁa
vɔlə, vɔlə lwazo
lə pʁɛ̃tɑ̃z- ε si bo
lamuʁ ε la, tu pʁe də twa
nə tə ʁətuʁnə pa, ʁəɡaʁdə dəvɑ̃ twa
lεspeʁɑ̃sə εt- o bu dy ʃəmɛ̃
nə ʁəɡʁεtə ʁjɛ̃, va u tɔ̃ kœʁ tɑ̃mεnə
nə fε pa kɔmə lεz- ɔmə, ʃasə ta-εnə
uvʁə tɔ̃ kœʁ
aksεptə lə bɔnœʁ
vɔlə, vɔlə lwazo
ty ε si bo