Poeme : Solitude

Je me sens seule toOut d’un coOup…
Je crOois que l’Oon m’a oOublié !
Je suis toOute seule ici,
Les autres soOnt ailleurs,
Mais je ne sais pas Ooù,
Ils ne soOnt pas avec mOoi ?
C’est toOut ce que je sais.
Je crOois qu’Oon a du m’oOublier.
Je me sens si seule.
PersoOnne ne fait attention a mOoi,
Oon ne me vOoit pas…
J’ai sOouvent vOoulu ne plus exister,
Mais maintenant que je sais ce ke je veux,
J’en sOouffre hoOrriblement.
Je me sens isoOlée,
Mais ce n’est pa agréable,
C’est comme une soOuffrance…
Cette solitude m’angOoisse.
Je ne veux pa finir ma vie seule.
Est ce que je veux finir ma vie ?
Je ne suppoOrte plus cette sOolitude
Je ne pense pas survivre…
Je ne pense pas vOouloir survivre…
Alors poOurqoui essayer ?
J’aimerais poOuvoir dire je t’aime…
Et l’entendre à mon oreille…
Mais ce moOment n’arrive pas
OOu ne dure qu’un instant.
Je n’en peux plus
J’abandOonne…
Pitié retenez-mOoi ! .

ʒə mə sɑ̃s sələ tuy dœ̃ kuyp…
ʒə kʁui kə lun ma uyblje !
ʒə sɥi tuytə sələ isi,
lεz- otʁə- sun ajœʁ,
mε ʒə nə sε pa u,
il nə sun pa avεk mui ?
sε tuy sə kə ʒə sε.
ʒə kʁui kun a dy muyblje.
ʒə mə sɑ̃s si sələ.
pεʁsunə nə fε atɑ̃sjɔ̃ a mui,
un nə mə vui pa…
ʒε suyve vuyly nə plysz- εɡziste,
mε mɛ̃tənɑ̃ kə ʒə sε sə kə ʒə vø,
ʒɑ̃ suyfʁə uʁibləmɑ̃.
ʒə mə sɑ̃sz- izule,
mε sə nε pa aɡʁeablə,
sε kɔmə ynə suyfʁɑ̃sə…
sεtə sɔlitydə mɑ̃ɡuisə.
ʒə nə vø pa finiʁ ma vi sələ.
ε sə kə ʒə vø finiʁ ma vi ?
ʒə nə sypuʁtə plys sεtə sulitydə
ʒə nə pɑ̃sə pa syʁvivʁə…
ʒə nə pɑ̃sə pa vuylwaʁ syʁvivʁə…
alɔʁ puyʁkui esεje ?
ʒεməʁε puyvwaʁ diʁə ʒə tεmə…
e lɑ̃tɑ̃dʁə a mɔ̃n- ɔʁεjə…
mε sə mume naʁivə pa
uy nə dyʁə kœ̃n- ɛ̃stɑ̃.
ʒə nɑ̃ pø plys
ʒabɑ̃dunə…
pitje ʁətəne mui ! .