Poeme : Mon Pere

Toi mon geniteur
Je te pleur
Ma vie a sombrer
Dans le desespoire
Quand jai appris
Cette terrible nouvelle

Toi mon papa
Toi qui etait toujours sourian
Tu es devenu peu a peu
Malade

On a etai a lhopital
Le medecin nous a annoncer
Une chose horrible
Toi mon pere
Tu est atteint
D’un cancer

Toi qui ma fai comme
Je suis
Je ne peu suporter
De te perdre
Je taime

Pk sa arrive a toi
Je souffre

Mais je suis forte
Je ne pleur pas papa
Mais ses pas lenvie qui m en manque
Je t’aime
Je ten supplie ne meurt pas

twa mɔ̃ ʒənitœʁ
ʒə tə plœʁ
ma vi a sɔ̃bʁe
dɑ̃ lə dəzεspwaʁə
kɑ̃ ʒε apʁi
sεtə teʁiblə nuvεllə

twa mɔ̃ papa
twa ki ətε tuʒuʁ suʁjɑ̃
ty ε dəvəny pø a pø
maladə

ɔ̃n- a ətε a lɔpital
lə mədəsɛ̃ nuz- a anɔ̃se
ynə ʃozə ɔʁiblə
twa mɔ̃ pəʁə
ty εt- atɛ̃
dœ̃ kɑ̃se

twa ki ma fε kɔmə
ʒə sɥi
ʒə nə pø sypɔʁte
də tə pεʁdʁə
ʒə tεmə

pe ka sa aʁivə a twa
ʒə sufʁə

mε ʒə sɥi fɔʁtə
ʒə nə plœʁ pa papa
mε sε pa lɑ̃vi ki εm ɑ̃ mɑ̃kə
ʒə tεmə
ʒə tεn sypli nə məʁ pa