Poeme : La Feuille Blanche

Je reste pendant des heures
Je refléchis je cris je pleure
Je me dis qu’il faut pa avoir peur
Ce n’est qu’une passade qui meurt

Je reste assise dans mon malheur
Qui me prive de mon plus grand bonheur
Devant une feuille blanche qui me fait horreur
Absence d’inspiration et torpeur

Je reste assise pendant des heures
Je ne sais plus raconter mon malheur
Ni me vider de mes erruers
Je me tourmente encore un probleme
J’en ai marre on me prive de ce que j’aime
Et que j’espere reviendra bien tot
Que je puisse enfin alligner deux mots

ʒə ʁεstə pɑ̃dɑ̃ dεz- œʁ
ʒə ʁəfleʃi ʒə kʁi ʒə plœʁə
ʒə mə di kil fo pa avwaʁ pœʁ
sə nε kynə pasadə ki məʁ

ʒə ʁεstə asizə dɑ̃ mɔ̃ malœʁ
ki mə pʁivə də mɔ̃ plys ɡʁɑ̃ bɔnœʁ
dəvɑ̃ ynə fœjə blɑ̃ʃə ki mə fε ɔʁœʁ
absɑ̃sə dɛ̃spiʁasjɔ̃ e tɔʁpœʁ

ʒə ʁεstə asizə pɑ̃dɑ̃ dεz- œʁ
ʒə nə sε plys ʁakɔ̃te mɔ̃ malœʁ
ni mə vide də mεz- eʁye
ʒə mə tuʁmɑ̃tə ɑ̃kɔʁə œ̃ pʁɔbləmə
ʒɑ̃n- ε maʁə ɔ̃ mə pʁivə də sə kə ʒεmə
e kə ʒεspəʁə ʁəvjɛ̃dʁa bjɛ̃ to
kə ʒə pɥisə ɑ̃fɛ̃ aliɲe dø mo