Poeme : F (X)

Qu’est-ce qu’elle est belle à ne rien faire
Une oasis dans le désert
Brillante étoile, astre solaire
Qu’est-ce qu’elle est belle ! C’est un enfer !

Qu’elle est jolie quand elle sourit
Comme une fleur épanouie
Un clair de lune qui éblouit
Qu’elle est jolie ! C’est pas permis !

Qu’est-ce qu’elle est douce quand elle regarde
Quand dans mes yeux les siens s’attardent
Que mes pensées deviennent bâtardes
Qu’est-ce qu’elle est douce ! Que Dieu me garde !

Qu’est-ce qu’elle est belle ! Qu’est-ce qu’elle est belle !
Elle crée en moi mille étincelles
Feu d’artifice sensationnel
Oh croyez-moi ! Qu’est-ce qu’elle est belle !

kε sə kεllə ε bεllə a nə ʁjɛ̃ fεʁə
ynə ɔazi dɑ̃ lə dezεʁ
bʁijɑ̃tə etwalə, astʁə sɔlεʁə
kε sə kεllə ε bεllə ! sεt- œ̃n- ɑ̃fe !

kεllə ε ʒɔli kɑ̃t- εllə suʁi
kɔmə ynə flœʁ epanui
œ̃ klεʁ də lynə ki eblui
kεllə ε ʒɔli ! sε pa pεʁmi !

kε sə kεllə ε dusə kɑ̃t- εllə ʁəɡaʁdə
kɑ̃ dɑ̃ mεz- iø lε sjɛ̃ sataʁde
kə mε pɑ̃se dəvjεne bataʁdə
kε sə kεllə ε dusə ! kə djø mə ɡaʁdə !

kε sə kεllə ε bεllə ! kε sə kεllə ε bεllə !
εllə kʁe ɑ̃ mwa milə etɛ̃sεllə
fø daʁtifisə sɑ̃sasjɔnεl
ɔ kʁwaje mwa ! kε sə kεllə ε bεllə !