Poeme : Amalgame

Madame,
Laissez bruler ma flamme
Près de cet oriflamme
Vous à qui je déclame
Mots sortis de mon âme
Oh personne ne blâme
Cet amour en réclame
Juste un vers, une lame
Un doux epithalame

Madame,
Je ne suis qu’un quidam
Qui joue au jeu de dames
Brulant les macadams
Tout prêt de Notre-dame
N’y voyez pas un drame
Si je suis monogamme
Juste un phanérogame
Qui dans cette vie, rame

Madame,
Près de vous je m’enflamme
Mais vous êtes pyroflam
Je n’fais pas mélodrame
Si votre cœur n’entame
Ce difficile programme
Suivez cette simple trame
Sans en faire l’amalgame
Que vous nous camouflames

madamə,
lεse bʁyle ma flamə
pʁε də sεt ɔʁiflamə
vuz- a ki ʒə deklamə
mo sɔʁti də mɔ̃n- amə
ɔ pεʁsɔnə nə blamə
sεt amuʁ ɑ̃ ʁeklamə
ʒystə œ̃ vεʁ, ynə lamə
œ̃ duz- əpitalamə

madamə,
ʒə nə sɥi kœ̃ kidam
ki ʒu o ʒø də damə
bʁylɑ̃ lε makadam
tu pʁε də nɔtʁə damə
ni vwaje pa œ̃ dʁamə
si ʒə sɥi monoɡamə
ʒystə œ̃ faneʁɔɡamə
ki dɑ̃ sεtə vi, ʁamə

madamə,
pʁε də vu ʒə mɑ̃flamə
mε vuz- εtə piʁɔflam
ʒə nfε pa melɔdʁamə
si vɔtʁə kœʁ nɑ̃tamə
sə difisilə pʁɔɡʁamə
sɥive sεtə sɛ̃plə tʁamə
sɑ̃z- ɑ̃ fεʁə lamalɡamə
kə vu nu kamuflamə