Poeme : J’aime Les Dunes

J’aime les dunes
Etendues de velours
Où je grave mon corps
Un grain de folie court
Servant de contrefort
Aux vagues déferlantes
De l’élément marin.

J’aime les dunes
Plage d’une peau douce
Où je pose mes doigts
Ballade au gré du pouce
Qui fait monter l’émoi
Frôlement sur tes pentes
Frissons au bas des reins.

J’aime les dunes
Langue de sable blanc
Mes pas laissent des traces
Sur ce chemin troublant
Menant à cette impasse
Je me perds à l’estuaire
De ce fleuve de vie.

J’aime les dunes
Aux portes du plaisir
Je roule vers son puits
Stimulant le désir
Qui invite à la pluie
Une douce clairière
Au port de ses envies.

ʒεmə lε dynə
ətɑ̃dɥ də vəluʁ
u ʒə ɡʁavə mɔ̃ kɔʁ
œ̃ ɡʁɛ̃ də fɔli kuʁ
sεʁvɑ̃ də kɔ̃tʁəfɔʁ
o vaɡ defεʁlɑ̃tə
də lelemɑ̃ maʁɛ̃.

ʒεmə lε dynə
plaʒə dynə po dusə
u ʒə pozə mε dwa
baladə o ɡʁe dy pusə
ki fε mɔ̃te lemwa
fʁoləmɑ̃ syʁ tε pɑ̃tə
fʁisɔ̃z- o ba dε ʁɛ̃.

ʒεmə lε dynə
lɑ̃ɡ də sablə blɑ̃
mε pa lεse dε tʁasə
syʁ sə ʃəmɛ̃ tʁublɑ̃
mənɑ̃ a sεtə ɛ̃pasə
ʒə mə pεʁdz- a lεstɥεʁə
də sə fləvə də vi.

ʒεmə lε dynə
o pɔʁtə- dy plεziʁ
ʒə ʁulə vεʁ sɔ̃ pɥi
stimylɑ̃ lə deziʁ
ki ɛ̃vitə a la plɥi
ynə dusə klεʁjεʁə
o pɔʁ də sεz- ɑ̃vi.