Poeme : Je M’envole…

Encore une fois où ça va pas
J’ai envie de n’plus être là
La vie m’est tellement difficile
Que j’ai envie d’partir
Plus de nouvelles de personnes
J’ai l’impression d’être seule
J’me demande à quoi sert cette vie
J’me scarifie
J’arrive plus à controler mes gestes
Je tremble sans cesse
J’ne pense qu’à une personne
Cette personne qui pourrait me faire arrêter
Mais apparemment elle m’a oubliée
Elle vit sa vie sans moi
Et moi je suis encore là à espérer
À espérer que cette personne vienne
Que l’homme que j’aime me sauve
Qu’il me fasse arrêter ces choses
Ces choses que j’me fais mais y a toujours personne
Alors j’continue mais maintenant j’y arrive plus
Mon sang coule
J’me sens partir doucement
Je sais ce qu’il s’passe
Je pars
Je m’envole…

ɑ̃kɔʁə ynə fwaz- u sa va pa
ʒε ɑ̃vi də nplysz- εtʁə la
la vi mε tεllmɑ̃ difisilə
kə ʒε ɑ̃vi dpaʁtiʁ
plys də nuvεllə də pεʁsɔnə
ʒε lɛ̃pʁesjɔ̃ dεtʁə sələ
ʒmə dəmɑ̃də a kwa sεʁ sεtə vi
ʒmə skaʁifi
ʒaʁivə plysz- a kɔ̃tʁɔle mε ʒεstə
ʒə tʁɑ̃blə sɑ̃ sεsə
ʒnə pɑ̃sə ka ynə pεʁsɔnə
sεtə pεʁsɔnə ki puʁʁε mə fεʁə aʁεte
mεz- apaʁamɑ̃ εllə ma ublje
εllə vit sa vi sɑ̃ mwa
e mwa ʒə sɥiz- ɑ̃kɔʁə la a εspeʁe
a εspeʁe kə sεtə pεʁsɔnə vjεnə
kə lɔmə kə ʒεmə mə sovə
kil mə fasə aʁεte sε ʃozə
sε ʃozə kə ʒmə fε mεz- i a tuʒuʁ pεʁsɔnə
alɔʁ ʒkɔ̃tinɥ mε mɛ̃tənɑ̃ ʒi aʁivə plys
mɔ̃ sɑ̃ kulə
ʒmə sɑ̃s paʁtiʁ dusəmɑ̃
ʒə sε sə kil spasə
ʒə paʁ
ʒə mɑ̃vɔlə…