Poeme : Le Voile De Tes Râles De Tendresse

Le voile de tes râles de tendresse

Tu parais,
Ma Douce à la tunique de soie,
Dans
Le miracle du matin.

Tes jambes
Sanctifient la croix des chemins,
Le vaisseau de la prée se déroule
Devant toi maintenant,

Et invoque
L’hyménée des étoiles
Quand
Brasille

Le
Friselis d’une mousse.
Les oiseaux chantent
La châsse de nos amours,

Les temples des cieux
Proclament
À
Tout instant

Les roses de ton sourire.
J’avance vers toi,
Tremblante et enjouée
À la fois,

Alors que
Bat la flûte de mon cœur,
J’
Ôte nos vêtements,

Et, couchées
Dessus
La brillance de nos bas,
La luisance de nos escarpins,
Dans
Le festin de nos bras,
Dans
Le voile de tes râles de tendresse,

Je déclare
À la cathédrale des herbes,
Le
Péan de tes râles de Jouissance !

lə vwalə də tε ʁalə də tɑ̃dʁεsə

ty paʁε,
ma dusə a la tynikə də swa,
dɑ̃
lə miʁaklə dy matɛ̃.

tε ʒɑ̃bə
sɑ̃ktifje la kʁwa dε ʃəmɛ̃,
lə vεso də la pʁe sə deʁulə
dəvɑ̃ twa mɛ̃tənɑ̃,

e ɛ̃vɔkə
limene dεz- etwalə
kɑ̃
bʁazijə

lə
fʁizəli dynə musə.
lεz- wazo ʃɑ̃te
la ʃasə də noz- amuʁ,

lε tɑ̃plə dε sjø
pʁɔklame
a
tut- ɛ̃stɑ̃

lε ʁozə də tɔ̃ suʁiʁə.
ʒavɑ̃sə vεʁ twa,
tʁɑ̃blɑ̃tə e ɑ̃ʒue
a la fwa,

alɔʁ kə
ba la flytə də mɔ̃ kœʁ,
ʒ
otə no vεtəmɑ̃,

e, kuʃe
dəsy
la bʁijɑ̃sə də no ba,
la lɥizɑ̃sə də noz- εskaʁpɛ̃,
dɑ̃
lə fεstɛ̃ də no bʁa,
dɑ̃
lə vwalə də tε ʁalə də tɑ̃dʁεsə,

ʒə deklaʁə
a la katedʁalə dεz- εʁbə,
lə
peɑ̃ də tε ʁalə də ʒuisɑ̃sə !