Poeme : Mes Bras Cherchent Encore Tes Bras

Mes bras
Cherchent
Encore
Tes bras.

Etendue
Sur notre couche,
Je me nourris
De notre liesse,

Je revois
L’innocence de tes émois,
Le doux fruit de ta bouche
Effleurant l’hymne de mes seins.

Non loin de moi,
La nature s’éveille
Parmi
Les strophes des bocages,

Parmi
Le continent des sèves.
Tes doigts surchargés de bijoux
Ont découvert

Cette nuit
L’océan de ma douceur,
L’archipel de ma matrice
Me parle encore

De
Tes paumes
Si
Blanches.

J’ai écouté des heures durant
Les lais et les relais
De
Nos chairs si douces et si féminines,

Je n’ai plus de toi
Que
Le spasme de tes hanches
Contre les miennes,

Que
Le lys de ta Douceur
Dessus
Le blason de nos étreintes,

Et
Ta paire de bas
Luisant
Dans la moire infinie de ton écume.

Reviens,
Mon amante,
Toi qui m’as éveillée
Aux délices de Sappho,

Reviens m’honorer,
Mon Infante,
Mon
Impératrice de Désir,

Prends pitié de moi,
Moi
Ne qui ne suis
Qu’une humble poétesse.

Je t’attendrai ce soir,
Frémissante,
Avec, au cœur,
L’encens de la luxure et de la Vénération !

mε bʁa
ʃεʁʃe
ɑ̃kɔʁə
tε bʁa.

ətɑ̃dɥ
syʁ nɔtʁə kuʃə,
ʒə mə nuʁʁi
də nɔtʁə ljεsə,

ʒə ʁəvwa
linɔsɑ̃sə də tεz- emwa,
lə du fʁɥi də ta buʃə
efləʁɑ̃ limnə də mε sɛ̃.

nɔ̃ lwɛ̃ də mwa,
la natyʁə sevεjə
paʁmi
lε stʁɔfə dε bɔkaʒə,

paʁmi
lə kɔ̃tine dε sεvə.
tε dwa syʁʃaʁʒe də biʒu
ɔ̃ dekuvεʁ

sεtə nɥi
lɔseɑ̃ də ma dusœʁ,
laʁʃipεl də ma matʁisə
mə paʁlə ɑ̃kɔʁə

də
tε pomə
si
blɑ̃ʃə.

ʒε ekute dεz- œʁ dyʁɑ̃
lε lεz- e lε ʁəlε
də
no ʃεʁ si dusəz- e si femininə,

ʒə nε plys də twa
kə
lə spasmə də tεz- ɑ̃ʃə
kɔ̃tʁə lε mjεnə,

kə
lə lis də ta dusœʁ
dəsy
lə blazɔ̃ də noz- etʁɛ̃tə,

e
ta pεʁə də ba
lɥizɑ̃
dɑ̃ la mwaʁə ɛ̃fini də tɔ̃n- ekymə.

ʁəvjɛ̃,
mɔ̃n- amɑ̃tə,
twa ki ma evεje
o delisə də sapo,

ʁəvjɛ̃ monoʁe,
mɔ̃n- ɛ̃fɑ̃tə,
mɔ̃
ɛ̃peʁatʁisə də deziʁ,

pʁɑ̃ pitje də mwa,
mwa
nə ki nə sɥi
kynə œ̃blə pɔetεsə.

ʒə tatɑ̃dʁε sə swaʁ,
fʁemisɑ̃tə,
avεk, o kœʁ,
lɑ̃sɛ̃ də la lyksyʁə e də la veneʁasjɔ̃ !