Poeme : La Colère

Elle sommeille en moi cette colère
Comme le chlordécone dans nos terres
Elle me susurre des mots pas terre à terre
Juste envie de la fuir… De la faire taire

Elle avance pas à pas toute fière
Comme une couleuvre dans mon cœur
Me pénétrant petit à petit comme un vers
Me faisant me sentir de travers

Elle me ronge les os tout en douceur
Comme un amoureux amateur suceur
Je la reconnais bien cette pervers
Gagnerai-je un jour ce combat contre cette douleur ? ?

Poetikasion (11/05/2019)

εllə sɔmεjə ɑ̃ mwa sεtə kɔlεʁə
kɔmə lə klɔʁdekɔnə dɑ̃ no teʁə
εllə mə syzyʁə dε mo pa teʁə a teʁə
ʒystə ɑ̃vi də la fɥiʁ… də la fεʁə tεʁə

εllə avɑ̃sə pa a pa tutə fjεʁə
kɔmə ynə kuləvʁə dɑ̃ mɔ̃ kœʁ
mə penetʁɑ̃ pəti a pəti kɔmə œ̃ vεʁ
mə fəzɑ̃ mə sɑ̃tiʁ də tʁavεʁ

εllə mə ʁɔ̃ʒə lεz- os tut- ɑ̃ dusœʁ
kɔmə œ̃n- amuʁøz- amatœʁ sysœʁ
ʒə la ʁəkɔnε bjɛ̃ sεtə pεʁve
ɡaɲəʁε ʒə œ̃ ʒuʁ sə kɔ̃ba kɔ̃tʁə sεtə dulœʁ ? ?

poətikazjɔn (ɔ̃zə slaʃ zeʁo sɛ̃k slaʃ dø milə diz- nəf)