Texte : Âne De Buridan.

Elles sont toutes plus belles les unes que les autres.
À les regarder je me vautre.
J’assiste à ce défilé
auquel le châtelain m’a convié.

Il m’a même proposé de choisir l’une d’entre elles.
Alors, je regarde, j’observe, j’admire.
Elles sont toutes tellement belles.
Telles que Daphné, qui dans l’étang se mire.

Impossible de me décider.
Elles ont toutes les qualités,
elles ont toutes la suprême beauté.
On ne peut que s’incliner.

Elles tournent, font leur ronde,
et si je prenais la blonde ?
Mais la brune a un corps de déesse.
Mon Dieu, quelle détresse.

Finalement, le châtelain vint près de moi,
et laquelle j’avais choisie il me demanda.
À cela je ne sus pas répondre, malheureusement.
Il me traita… . d’âne de Buridan.

εllə sɔ̃ tutə plys bεllə lεz- ynə kə lεz- otʁə.
a lε ʁəɡaʁde ʒə mə votʁə.
ʒasistə a sə defile
okεl lə ʃatəlɛ̃ ma kɔ̃vje.

il ma mεmə pʁɔpoze də ʃwaziʁ lynə dɑ̃tʁə εllə.
alɔʁ, ʒə ʁəɡaʁdə, ʒɔpsεʁvə, ʒadmiʁə.
εllə sɔ̃ tutə tεllmɑ̃ bεllə.
tεllə kə dafne, ki dɑ̃ letɑ̃ɡ sə miʁə.

ɛ̃pɔsiblə də mə deside.
εlləz- ɔ̃ tutə lε kalite,
εlləz- ɔ̃ tutə la sypʁεmə bote.
ɔ̃ nə pø kə sɛ̃kline.

εllə tuʁne, fɔ̃ lœʁ ʁɔ̃də,
e si ʒə pʁənε la blɔ̃də ?
mε la bʁynə a œ̃ kɔʁ də deεsə.
mɔ̃ djø, kεllə detʁεsə.

finaləmɑ̃, lə ʃatəlɛ̃ vɛ̃ pʁε də mwa,
e lakεllə ʒavε ʃwazi il mə dəmɑ̃da.
a səla ʒə nə sy pa ʁepɔ̃dʁə, maləʁøzəmɑ̃.
il mə tʁεta… danə də byʁidɑ̃.