Poeme : Parler

Je voudrait et devrait te parler
Mais comment faire quand je suis si gener
Tu doit etre tanner
Dans entendre parler
Par les autres
Je dois t’avouer
Que je ne leur es rien demander
Elle ne fond que ce qu’elle pense le mieu
Pour nous deux
Car moi je suis totalment perdu
Extremement confut
Par tout ce qui arrive ou pas
Sans toi je ne croie po pouvoir continuer
A me motiver
A pouvoir avancer
Comment faire pour savoir ce que tu peux penser
Si je suis meme po capable de te parler
Et meme de te regarder

ʒə vudʁε e dəvʁε tə paʁle
mε kɔmɑ̃ fεʁə kɑ̃ ʒə sɥi si ʒəne
ty dwa εtʁə tane
dɑ̃z- ɑ̃tɑ̃dʁə paʁle
paʁ lεz- otʁə
ʒə dwa tavue
kə ʒə nə lœʁ ε ʁjɛ̃ dəmɑ̃de
εllə nə fɔ̃ kə sə kεllə pɑ̃sə lə mjø
puʁ nu dø
kaʁ mwa ʒə sɥi tɔtalme pεʁdy
εkstʁəməmɑ̃ kɔ̃fy
paʁ tu sə ki aʁivə u pa
sɑ̃ twa ʒə nə kʁwa po puvwaʁ kɔ̃tinɥe
a mə mɔtive
a puvwaʁ avɑ̃se
kɔmɑ̃ fεʁə puʁ savwaʁ sə kə ty pø pɑ̃se
si ʒə sɥi məmə po kapablə də tə paʁle
e məmə də tə ʁəɡaʁde