Poeme : Qu’est Ce Qui T’arrive ?

Rien c’est personnel
C’est un sentiment qui est,
D’une profondeur éternel
Tu ne sais plus ce que tu est

C’est tellemnt fou
Que ce n’est plus ce que c’était
Tu te dit : « mais ten ai ou ? »
Il en devient un objet

Tu voi ce montre vert ?
Signe de la jalousie
A cause de lui contre elles c la guerre
Que tu condui jusqu’a la folie

Tu en oublie son amour pou toi
Tu ne pense plus qu’a sa
Tu ne pense plus ka toi
Tu veut kil reste là

Mais si tu l’aime
Pense a sa vie
Par ce que lui il t’aime
Et lui pense a ta chienne de vie

Laisse le respiré
Laisse le t’aimé

C’est une fille qui ce parle seul ! ! ! ! ! !

1ere strophe : elle réalise qu’elle laime

2eme strophes : elle se di ke c vraiment é quel fai nimporte koi

3eme strophes : elle se dit kel é vraiment jalouse delle (lé otre fille) é que mm si el on rien fai ell sen méfie

4eme stophes : el saperçoit que den tout sa el ne pense ka el é kel fé souffrir lé 2

5eme é 6eme strophes : el se dit kil fo kel arrete detre jalouse sinon sa va cassé

ʁjɛ̃ sε pεʁsɔnεl
sεt- œ̃ sɑ̃timɑ̃ ki ε,
dynə pʁɔfɔ̃dœʁ etεʁnεl
ty nə sε plys sə kə ty ε

sε tεllεmn fu
kə sə nε plys sə kə setε
ty tə di : « mε tεn ε u ? »
il ɑ̃ dəvjɛ̃ œ̃n- ɔbʒε

ty vwa sə mɔ̃tʁə vεʁ ?
siɲə də la ʒaluzi
a kozə də lɥi kɔ̃tʁə εllə se la ɡeʁə
kə ty kɔ̃dɥi ʒyska la fɔli

ty ɑ̃n- ubli sɔ̃n- amuʁ pu twa
ty nə pɑ̃sə plys ka sa
ty nə pɑ̃sə plys ka twa
ty vø kil ʁεstə la

mε si ty lεmə
pɑ̃sə a sa vi
paʁ sə kə lɥi il tεmə
e lɥi pɑ̃sə a ta ʃjεnə də vi

lεsə lə ʁεspiʁe
lεsə lə tεme

sεt- ynə fijə ki sə paʁlə səl ! ! !

œ̃n- əʁə stʁɔfə : εllə ʁealizə kεllə lεmə

døz- əmə stʁɔfə : εllə sə di kə se vʁεmɑ̃ e kεl fε nɛ̃pɔʁtə kwa

tʁwaz- əmə stʁɔfə : εllə sə di kεl e vʁεmɑ̃ ʒaluzə dεllə (le ɔtʁə fijə) e kə εm εm si εl ɔ̃ ʁjɛ̃ fε εll sεn mefi

katʁə əmə stɔfə : εl sapεʁswa kə dεn tu sa εl nə pɑ̃sə ka εl e kεl fe sufʁiʁ le dø

sɛ̃k əmə e siz- əmə stʁɔfə : εl sə di kil fo kεl aʁətə dətʁə ʒaluzə sinɔ̃ sa va kase