Poeme : Je Crois…

Mon esprit somnole, serein
Sous les douces caresses de tes mains.
Il voyage dans le noir
S’arrête de ci, de là, pour boire
Les paroles que déversent tes lèvres
Mes sentiments fuient tel un lièvre
Devant le terrible chasseur
Toi, tu chasses mon cœur.
Je me tappis, me cache,
T’observe sans que tu le saches
Mais tu me trouves, m’enlace
Tu le vois, je ne reste pas de glace.
Alors je cède, me résigne
La vie m’en a montré tous les signes.
Inquiète mais sans tristesse
Je t’accepte dans la forteresse
De mon cœur, jusque là inviolée.
Maintenant je dois me l’avouer,
Je souffre d’un mal que l’on ne guérit pas
Mais peu m’importe si ce mal c’est toi.
Vais-je enfin te le dire,
Ou je laisse les vers encore te faire languir ?
Bien, je vais te le révéler
Mais gardes en le secret, s’il te plait…
Je crois,
J’en suis sûre,
Je t’aime

mɔ̃n- εspʁi sɔmnɔlə, səʁɛ̃
su lε dusə kaʁesə də tε mɛ̃.
il vwajaʒə dɑ̃ lə nwaʁ
saʁεtə də si, də la, puʁ bwaʁə
lε paʁɔlə kə devεʁse tε lεvʁə
mε sɑ̃timɑ̃ fɥje tεl œ̃ ljεvʁə
dəvɑ̃ lə teʁiblə ʃasœʁ
twa, ty ʃasə mɔ̃ kœʁ.
ʒə mə tapi, mə kaʃə,
tɔpsεʁvə sɑ̃ kə ty lə saʃə
mε ty mə tʁuvə, mɑ̃lasə
ty lə vwa, ʒə nə ʁεstə pa də ɡlasə.
alɔʁ ʒə sεdə, mə ʁeziɲə
la vi mɑ̃n- a mɔ̃tʁe tus lε siɲə.
ɛ̃kjεtə mε sɑ̃ tʁistεsə
ʒə taksεptə dɑ̃ la fɔʁtəʁεsə
də mɔ̃ kœʁ, ʒyskə la ɛ̃vjɔle.
mɛ̃tənɑ̃ ʒə dwa mə lavue,
ʒə sufʁə dœ̃ mal kə lɔ̃ nə ɡeʁi pa
mε pø mɛ̃pɔʁtə si sə mal sε twa.
vε ʒə ɑ̃fɛ̃ tə lə diʁə,
u ʒə lεsə lε vεʁz- ɑ̃kɔʁə tə fεʁə lɑ̃ɡiʁ ?
bjɛ̃, ʒə vε tə lə ʁevele
mε ɡaʁdəz- ɑ̃ lə sεkʁε, sil tə plε…
ʒə kʁwa,
ʒɑ̃ sɥi syʁə,
ʒə tεmə