Poeme : En Pleine Tendresse

En pleine tendresse, je te regarde,
La mer s’étale devant nous.
L’amour, c’est doux comme une grenade,
Les miracles, je les vois partout.

Je vois le ciel qui me sourit,
Je vois les nuages qui passent.
Le jour a rencontré la nuit,
Mais Dieu, il les défasse.

Je vois le crépuscule noir,
Tu t’installes au balcon.
Le frôlement de ta moire,
Elle sonne comme une chanson.

Tout sera fini, c’est évident,
(Je vois le faux, le vrai) .
Je te demande – auparavant –
De croire et de m’aimer.

ɑ̃ plεnə tɑ̃dʁεsə, ʒə tə ʁəɡaʁdə,
la mεʁ setalə dəvɑ̃ nu.
lamuʁ, sε du kɔmə ynə ɡʁənadə,
lε miʁaklə, ʒə lε vwa paʁtu.

ʒə vwa lə sjεl ki mə suʁi,
ʒə vwa lε nɥaʒə ki pase.
lə ʒuʁ a ʁɑ̃kɔ̃tʁe la nɥi,
mε djø, il lε defasə.

ʒə vwa lə kʁepyskylə nwaʁ,
ty tɛ̃staləz- o balkɔ̃.
lə fʁoləmɑ̃ də ta mwaʁə,
εllə sɔnə kɔmə ynə ʃɑ̃sɔ̃.

tu səʁa fini, sεt- evide,
(ʒə vwa lə fo, lə vʁε) .
ʒə tə dəmɑ̃də opaʁavɑ̃
də kʁwaʁə e də mεme.