Poeme : Peine

Je sent la peine
Qui coule en moi comme de l’eau dans une fontaine
Je sens la haine
Qui ce dechire entre mes vaines
Toutes ces larmes qui sur mon visages ont coulés
Elle m’ont dechirés, defiguré
Elles sont brulante
J’ai mal elles me hantent…
Le suicide me tente
Mais si je le fait que vais-je decouvrir en bas de la pante ?
Rien ne me di que c’est quelque chose de bon
Vivre… A quoi bon ?
Pour nous fair soufrir
Nous arracher le sourir ?
Je me soumet a dieu
Un etre inconnu qui ne se voit même pas au fond de mes yeux
Je suis croyante depuis mon enfance
Pourtant ma foi en moi n’est qu’érance…

ʒə sɑ̃ la pεnə
ki kulə ɑ̃ mwa kɔmə də lo dɑ̃z- ynə fɔ̃tεnə
ʒə sɑ̃s la-εnə
ki sə dəʃiʁə ɑ̃tʁə mε vεnə
tutə sε laʁmə- ki syʁ mɔ̃ vizaʒəz- ɔ̃ kule
εllə mɔ̃ dəʃiʁe, dəfiɡyʁe
εllə sɔ̃ bʁylɑ̃tə
ʒε mal εllə mə-ɑ̃te…
lə sɥisidə mə tɑ̃tə
mε si ʒə lə fε kə vε ʒə dəkuvʁiʁ ɑ̃ ba də la pɑ̃tə ?
ʁjɛ̃ nə mə di kə sε kεlkə ʃozə də bɔ̃
vivʁə… a kwa bɔ̃ ?
puʁ nu fεʁ sufʁiʁ
nuz- aʁaʃe lə suʁiʁ ?
ʒə mə sumε a djø
œ̃n- εtʁə ɛ̃kɔny ki nə sə vwa mεmə pa o fɔ̃ də mεz- iø
ʒə sɥi kʁwajɑ̃tə dəpɥi mɔ̃n- ɑ̃fɑ̃sə
puʁtɑ̃ ma fwa ɑ̃ mwa nε keʁɑ̃sə…