Poeme : Les Ecrous Funebres

J’ai perdu la rivière d’or
Éloigné la mer lactique
Bruler mes chances de confort
J’ai supprimé toutes les rubriques

Son aura plane au dessus de ma tete
Je croise son fantome au détour de chaque pièce
A bout de force pour lancer une reconquète
Le souvenir amer d’une fusion paresse

Contusions d’une breche futile
Rescapé d’une rencontre suicidaire
Je talonne cette chance imbécile
Je repousse ses avances carnassières

Le cercueil de bois se referme
Mon corps allongé sur le velours gris
Le dernier faiseau de lumière caresse mon derme
Je tire ma revérence à ce monde, hanté de mépris.

ʒε pεʁdy la ʁivjεʁə dɔʁ
elwaɲe la mεʁ laktikə
bʁyle mε ʃɑ̃sə də kɔ̃fɔʁ
ʒε sypʁime tutə lε ʁybʁik

sɔ̃n- oʁa planə o dəsy də ma tətə
ʒə kʁwazə sɔ̃ fɑ̃tɔmə o detuʁ də ʃakə pjεsə
a bu də fɔʁsə puʁ lɑ̃se ynə ʁəkɔ̃kεtə
lə suvəniʁ ame dynə fyzjɔ̃ paʁεsə

kɔ̃tyzjɔ̃ dynə bʁεʃə fytilə
ʁεskape dynə ʁɑ̃kɔ̃tʁə sɥisidεʁə
ʒə talɔnə sεtə ʃɑ̃sə ɛ̃besilə
ʒə ʁəpusə sεz- avɑ̃sə kaʁnasjεʁə

lə sεʁkœj də bwa sə ʁəfεʁmə
mɔ̃ kɔʁz- alɔ̃ʒe syʁ lə vəluʁ ɡʁi
lə dεʁnje fəzo də lymjεʁə kaʁεsə mɔ̃ dεʁmə
ʒə tiʁə ma ʁəveʁɑ̃sə a sə mɔ̃də, ɑ̃te də mepʁi.