Poeme : Convoi

La horde s’éloignait, bruit sourd crépusculaire
Vrombrissements des galops démesurés
Dérrière eux, amas de sang et de chair
Silhouettes meurtries à la lame incendiaire

Chevaux soumis aux cravaches cuivrées
La peau rougie de coups secs de machette
Je me souviens de leurs hénissements implorés
Lorsque l’homme prend la place de la bete

Carcasses immobiles, encore fumantes
Odeurs funéraires des tristes brasiers
Le spectacle insoutenable aux scènes accablantes
J’ai déserté la troupe, un matin, à l’orée.

la ɔʁdə selwaɲε, bʁɥi suʁ kʁepyskylεʁə
vʁɔ̃bʁisəmɑ̃ dε ɡalo deməzyʁe
deʁjεʁə ø, ama də sɑ̃ e də ʃεʁ
siluεtə məʁtʁiz- a la lamə ɛ̃sɑ̃djεʁə

ʃəvo sumiz- o kʁavaʃə kɥivʁe
la po ʁuʒi də ku sεk də maʃεtə
ʒə mə suvjɛ̃ də lœʁz- enisəmɑ̃z- ɛ̃plɔʁe
lɔʁskə lɔmə pʁɑ̃ la plasə də la bətə

kaʁkasəz- imɔbilə, ɑ̃kɔʁə fymɑ̃tə
ɔdœʁ fyneʁεʁə dε tʁistə bʁazje
lə spεktaklə ɛ̃sutənablə o sεnəz- akablɑ̃tə
ʒε dezεʁte la tʁupə, œ̃ matɛ̃, a lɔʁe.