Poeme : Ma Pierre Précieuse

Ton sourire est d’ or
Et tu ne le sais meme pas
Sirène exquise lorsque tu dors
Je ne m’ en lasse pas

Présence indispensable pour que mon cœur batte
Tu es l’ organe vital de mon rouage
Que serais-je devenu sans toi, un automate
Le sapin ne compose pas les sarcophages

Je peux entamer des greves, ton amour me nourrit
Otage, je lutterais pour te retrouver
Pour te chérir, il me faudra plusieurs vies
Puisse là-haut, le tout puissant, me réincarner.

tɔ̃ suʁiʁə ε dɔʁ
e ty nə lə sε məmə pa
siʁεnə εkskizə lɔʁskə ty dɔʁ
ʒə nə mɑ̃ lasə pa

pʁezɑ̃sə ɛ̃dispɑ̃sablə puʁ kə mɔ̃ kœʁ batə
ty ε lɔʁɡanə vital də mɔ̃ ʁuaʒə
kə səʁε ʒə dəvəny sɑ̃ twa, œ̃n- otɔmatə
lə sapɛ̃ nə kɔ̃pozə pa lε saʁkɔfaʒə

ʒə pøz- ɑ̃tame dε ɡʁəvə, tɔ̃n- amuʁ mə nuʁʁi
ɔtaʒə, ʒə lytəʁε puʁ tə ʁətʁuve
puʁ tə ʃeʁiʁ, il mə fodʁa plyzjœʁ vi
pɥisə la-o, lə tu pɥisɑ̃, mə ʁeɛ̃kaʁne.