Poeme : Jusqu’au Dernier Jour…

Jusqu’au dernier jour de ma vie, je vivrai de tout mon ame
Une croix a mon cou laissant le vent trainer mon corps
Des gens me pointant du doigt pour que je prenne le blame
Peu importe les croyance de ceux disant que j’ai tort

Et a tous ceux que j’aime, cela ne changera jamais
Je ne touche pas du bois pour faire cette promesse
Car j’ecris ces paroles comme si tous les mots rimais
Sans me soucier des pauvres infideles que je blesse

Ah cette tristesse, qui rend le bonheur encore plus doux
Un aire lugubre qui ne finie plus, hante la plus belle journee
Mais sous le soleil je pleurerai comme un jeune loup
Sur les chanson que ma mere chante les yeux fermes

Ma vie n’est pas pour tous le meilleur et ni le pire
Les anciens me regarde souvent d’un oeil severe
Meme si l’amour ne fais pas partie de tous souvenirs
Je dois savoir lequel de ces homme est mon pere

Le plus grand amour est de donner sa vie pour ses amis
Nous lirons ensemble cette citation qui est seule veritee
Cote a cote pendant toutes ces annees affrontant la vie
Je te dis mon meilleur car d’un cœur tu as heritee.

En toute veritee dans ce monde nous sommes tous freres et sœur
Mais l’arrivee d’un ange dans une famille pouvait me sauve
Nous partageons le meme sang ce qui fait battre ton petit cœur
Ta presence est cadeau du ciel, seul je n’y aurais pas arrivé.

Jusqu’au dernier jour de ma vie, je vivrai de tout mon ame
Vous portant dans mon cœur sur ce long chemin infini
Et si ce petit poeme vous touche, je ne prend pas le blame
Je n’ai pas tort de croire en la seule chose qui jamais ne fini.

ʒysko dεʁnje ʒuʁ də ma vi, ʒə vivʁε də tu mɔ̃n- amə
ynə kʁwa a mɔ̃ ku lεsɑ̃ lə vɑ̃ tʁεne mɔ̃ kɔʁ
dε ʒɑ̃ mə pwɛ̃tɑ̃ dy dwa puʁ kə ʒə pʁεnə lə blamə
pø ɛ̃pɔʁtə lε kʁwajɑ̃sə də sø dizɑ̃ kə ʒε tɔʁ

e a tus sø kə ʒεmə, səla nə ʃɑ̃ʒəʁa ʒamε
ʒə nə tuʃə pa dy bwa puʁ fεʁə sεtə pʁɔmεsə
kaʁ ʒεkʁi sε paʁɔlə kɔmə si tus lε mo ʁimε
sɑ̃ mə susje dε povʁəz- ɛ̃fidələ kə ʒə blεsə

a sεtə tʁistεsə, ki ʁɑ̃ lə bɔnœʁ ɑ̃kɔʁə plys du
œ̃n- εʁə lyɡybʁə ki nə fini plys, ɑ̃tə la plys bεllə ʒuʁni
mε su lə sɔlεj ʒə pləʁəʁε kɔmə œ̃ ʒənə lu
syʁ lε ʃɑ̃sɔ̃ kə ma məʁə ʃɑ̃tə lεz- iø fεʁmə

ma vi nε pa puʁ tus lə mεjœʁ e ni lə piʁə
lεz- ɑ̃sjɛ̃ mə ʁəɡaʁdə suvɑ̃ dœ̃n- ɔεj səvəʁə
məmə si lamuʁ nə fε pa paʁti də tus suvəniʁ
ʒə dwa savwaʁ ləkεl də sεz- ɔmə ε mɔ̃ pəʁə

lə plys ɡʁɑ̃t- amuʁ ε də dɔne sa vi puʁ sεz- ami
nu liʁɔ̃z- ɑ̃sɑ̃blə sεtə sitasjɔ̃ ki ε sələ vəʁiti
kɔtə a kɔtə pɑ̃dɑ̃ tutə sεz- aniz- afʁɔ̃tɑ̃ la vi
ʒə tə di mɔ̃ mεjœʁ kaʁ dœ̃ kœʁ ty a əʁiti.

ɑ̃ tutə vəʁiti dɑ̃ sə mɔ̃də nu sɔmə tus fʁəʁəz- e sœʁ
mε laʁivi dœ̃n- ɑ̃ʒə dɑ̃z- ynə famijə puvε mə sovə
nu paʁtaʒɔ̃ lə məmə sɑ̃ sə ki fε batʁə tɔ̃ pəti kœʁ
ta pʁəzɑ̃sə ε kado dy sjεl, səl ʒə ni oʁε pa aʁive.

ʒysko dεʁnje ʒuʁ də ma vi, ʒə vivʁε də tu mɔ̃n- amə
vu pɔʁtɑ̃ dɑ̃ mɔ̃ kœʁ syʁ sə lɔ̃ ʃəmɛ̃ ɛ̃fini
e si sə pəti poəmə vu tuʃə, ʒə nə pʁɑ̃ pa lə blamə
ʒə nε pa tɔʁ də kʁwaʁə ɑ̃ la sələ ʃozə ki ʒamε nə fini.