Poeme : Maudite Lumière

Versatile lumière de noires bijoux
Noyé dans une vieille main usée par le vent
M’appelle depuis que je suis enfant
D’une symphonie qui stagne en mon fou

Lumière cachée harcèle mes embarras
Pourtant acteurs de mes grandes tirades
Et cette rosée pend après mes fleurs fades
Ô étincelle dessine une plénitude en moi

Lumière ô lumière des milles nuits
Que tes rides me paraissent profondes
Milles tentatives de mes mauvaises ondes
Ont échoué entre tes lits

Je mourrai pour que ta nuisance se taise
Traînée le long de mes inspirations
Mortes par tes pales rayons
Qui nourrissent la bouche de mes malaises

vεʁsatilə lymjεʁə də nwaʁə biʒu
nwaje dɑ̃z- ynə vjεjə mɛ̃ yze paʁ lə vɑ̃
mapεllə dəpɥi kə ʒə sɥiz- ɑ̃fɑ̃
dynə sɛ̃fɔni ki staɲə ɑ̃ mɔ̃ fu

lymjεʁə kaʃe-aʁsεlə mεz- ɑ̃baʁa
puʁtɑ̃ aktœʁ də mε ɡʁɑ̃də tiʁadə
e sεtə ʁoze pɑ̃t- apʁε mε flœʁ fadə
o etɛ̃sεllə desinə ynə plenitydə ɑ̃ mwa

lymjεʁə o lymjεʁə dε milə nɥi
kə tε ʁidə mə paʁεse pʁɔfɔ̃də
milə tɑ̃tativə də mε movεzəz- ɔ̃də
ɔ̃ eʃue ɑ̃tʁə tε li

ʒə muʁʁε puʁ kə ta nɥizɑ̃sə sə tεzə
tʁεne lə lɔ̃ də mεz- ɛ̃spiʁasjɔ̃
mɔʁtə- paʁ tε palə ʁεjɔ̃
ki nuʁʁise la buʃə də mε malεzə