Poeme : Les Fourmis

Défilent au pas de la porte
Brindilles de toutes sortes
Les unes derrières les autres
Les fourmis sont des apôtres
D’une reine qui se prélasse
Informe et sans grâce

Les nourrices s’activent
Que leur race survive
Entre leurs mandibules
Salvatrice est cette bulle

Réseau incroyable de galeries
Sous la terre une ville se bâtit
N’ont de cesse de se croiser
Les soldats, les ouvriers

A la garde l’alerte est sonnée
Un intrus ose s’aventurer
Bousculant leurs habitudes
Brisant toute quiétude

L’ennemi est assaillit
Une horde de fourmis
Sans armes ni armures
La désigne comme monture

Une armée s’est soulevée
La forteresse est sauvée
Le trop curieux est emporté
Dans les mystères de l’obscurité

defile o pa də la pɔʁtə
bʁɛ̃dijə də tutə sɔʁtə
lεz- ynə dəʁjεʁə lεz- otʁə
lε fuʁmi sɔ̃ dεz- apotʁə
dynə ʁεnə ki sə pʁelasə
ɛ̃fɔʁmə e sɑ̃ ɡʁasə

lε nuʁʁisə saktive
kə lœʁ ʁasə syʁvivə
ɑ̃tʁə lœʁ mɑ̃dibylə
salvatʁisə ε sεtə bylə

ʁezo ɛ̃kʁwajablə də ɡaləʁi
su la teʁə ynə vilə sə bati
nɔ̃ də sεsə də sə kʁwaze
lε sɔlda, lεz- uvʁje

a la ɡaʁdə lalεʁtə ε sɔne
œ̃n- ɛ̃tʁyz- ozə savɑ̃tyʁe
buskylɑ̃ lœʁ-abitydə
bʁizɑ̃ tutə kjetydə

lεnəmi εt- asaji
ynə ɔʁdə də fuʁmi
sɑ̃z- aʁmə- ni aʁmyʁə
la deziɲə kɔmə mɔ̃tyʁə

ynə aʁme sε suləve
la fɔʁtəʁεsə ε sove
lə tʁo kyʁjøz- εt- ɑ̃pɔʁte
dɑ̃ lε mistεʁə də lɔpskyʁite