Poeme : Sous La Pluie

Il pleut trop fort
Personne ne m’entend
Personne me voit
Aucun de mes cris
N’est entendu
Je suis sous la pluie
Seul, ignorer
L’orage gronde
La pluie tombe
Mes pleurs invisible
Sous la pluie
Tout le monde
Passe devant moi
M’ignorant
Je suis seul sous la pluie
En entendant mes cris
En entendant mes pleurs
Sous la pluie

Encore seul sous la pluie
Personne ne me regarde
Sauf cette personne
Celle qui s’interesse a moi
Celle qui veux de moi
Celle qui refuse que je sois triste
Elle c’est que sa ne sera pas facile
Mais elle me regarde
Elle regarde la pluie tomber
Avec moi, elle me tient
Elle me serre dans ses bras
Pour que je n’aille plus peur
Pour que j’ignore la noirceur
Elle veut etre avec moi
Elle se fou
De se que les gens pense de moi
Elle ne veut que moi
Que m’embrasser
Que me toucher

il plø tʁo fɔʁ
pεʁsɔnə nə mɑ̃tɑ̃
pεʁsɔnə mə vwa
okœ̃ də mε kʁi
nεt- ɑ̃tɑ̃dy
ʒə sɥi su la plɥi
səl, iɲɔʁe
lɔʁaʒə ɡʁɔ̃də
la plɥi tɔ̃bə
mε plœʁz- ɛ̃viziblə
su la plɥi
tu lə mɔ̃də
pasə dəvɑ̃ mwa
miɲɔʁɑ̃
ʒə sɥi səl su la plɥi
ɑ̃n- ɑ̃tɑ̃dɑ̃ mε kʁi
ɑ̃n- ɑ̃tɑ̃dɑ̃ mε plœʁ
su la plɥi

ɑ̃kɔʁə səl su la plɥi
pεʁsɔnə nə mə ʁəɡaʁdə
sof sεtə pεʁsɔnə
sεllə ki sɛ̃təʁεsə a mwa
sεllə ki vø də mwa
sεllə ki ʁəfyzə kə ʒə swa tʁistə
εllə sε kə sa nə səʁa pa fasilə
mεz- εllə mə ʁəɡaʁdə
εllə ʁəɡaʁdə la plɥi tɔ̃be
avεk mwa, εllə mə tjɛ̃
εllə mə seʁə dɑ̃ sε bʁa
puʁ kə ʒə najə plys pœʁ
puʁ kə ʒiɲɔʁə la nwaʁsœʁ
εllə vø εtʁə avεk mwa
εllə sə fu
də sə kə lε ʒɑ̃ pɑ̃sə də mwa
εllə nə vø kə mwa
kə mɑ̃bʁase
kə mə tuʃe