Poeme : Chant De La Faucheuse

Chanteuse de la mort
N’attend que la vie
Elle c’est quelle n’a pas tors
De nous voler se qu’on a pris
Un chant si beau
D’une voi squelettique
C’est un bourreau
D’une façon poétique
Elle frappe d’un moment à l’autre
Pour elle se n’est pas une faute
Sans qu’on s’y attend
Elle fait l’hôte des âmes
Elle ne verse aucune larme
De se quelle nous prend
Oh ! douce chanteuse
Fait ta berceuse
Pour qu’on s’endorme paisiblement
Et sans mourir ardemment ardement

ʃɑ̃tøzə də la mɔʁ
natɑ̃ kə la vi
εllə sε kεllə na pa tɔʁ
də nu vɔle sə kɔ̃n- a pʁi
œ̃ ʃɑ̃ si bo
dynə vwa skəlεtikə
sεt- œ̃ buʁʁo
dynə fasɔ̃ pɔetikə
εllə fʁapə dœ̃ mɔmɑ̃ a lotʁə
puʁ εllə sə nε pa ynə fotə
sɑ̃ kɔ̃ si atɑ̃
εllə fε lotə dεz- amə
εllə nə vεʁsə okynə laʁmə
də sə kεllə nu pʁɑ̃
ɔ ! dusə ʃɑ̃tøzə
fε ta bεʁsøzə
puʁ kɔ̃ sɑ̃dɔʁmə pεzibləmɑ̃
e sɑ̃ muʁiʁ aʁdamɑ̃ aʁdəmɑ̃