Poeme : Orpheline

Caverne apathique
Fissurée d’amertume
Chrysalide cyanurée
La craie critique
Hachurant l’acier d’écume
Avortant de mes yeux naufragés

Vaisseau de mes veines meurtries
En torpille sur mon cœur assiégé
Restent les ronds de cailloux
Lames refoulent des eaux ternies
Engloutis atlantis non historiée
Perles d’acide fondent sur mes genoux

Tentacules de lierre froncent les pierres
Pupilles hallucinent sous les noirs paupières
Mantille aux ailes assassinées
Même le vent ne les fait plus voler
Le dos arc voûté sans tour d’ivoire
Elle s’en va sans dire au revoir

Ecrasé contre les carreaux
Férocement dévale la pente
Où jaillit le rai de mémoire
Egaré dans le cosmos de peau
En pli poudre blanche hante
Relief d’avenir en lame de rasoir

En parallèle des fientes
Habitudes douloureuses perfides
Tatouent les souvenirs
En torture d’épingle tonitruante
Vomissant le cœur frigide
Conjuguant le verbe a maudire

Et recommencer… … … .

kavεʁnə apatikə
fisyʁe damεʁtymə
kʁizalidə sianyʁe
la kʁε kʁitikə
aʃyʁɑ̃ lasje dekymə
avɔʁtɑ̃ də mεz- iø nofʁaʒe

vεso də mε vεnə məʁtʁi
ɑ̃ tɔʁpijə syʁ mɔ̃ kœʁ asjeʒe
ʁεste lε ʁɔ̃ də kaju
lamə ʁəfule dεz- o tεʁni
ɑ̃ɡlutiz- atlɑ̃ti nɔ̃ istɔʁje
pεʁlə- dasidə fɔ̃de syʁ mε ʒənu

tɑ̃takylə də ljeʁə fʁɔ̃se lε pjeʁə
pypijə-alysine su lε nwaʁ popjεʁə
mɑ̃tijə oz- εləz- asasine
mεmə lə vɑ̃ nə lε fε plys vɔle
lə doz- aʁk vute sɑ̃ tuʁ divwaʁə
εllə sɑ̃ va sɑ̃ diʁə o ʁəvwaʁ

εkʁaze kɔ̃tʁə lε kaʁo
feʁɔsəmɑ̃ devalə la pɑ̃tə
u ʒaji lə ʁε də memwaʁə
əɡaʁe dɑ̃ lə kɔsmos də po
ɑ̃ pli pudʁə blɑ̃ʃə-ɑ̃tə
ʁəljεf davəniʁ ɑ̃ lamə də ʁazwaʁ

ɑ̃ paʁalεlə dε fjɛ̃tə
abitydə duluʁøzə pεʁfidə
tatue lε suvəniʁ
ɑ̃ tɔʁtyʁə depɛ̃ɡlə tɔnitʁɥɑ̃tə
vɔmisɑ̃ lə kœʁ fʁiʒidə
kɔ̃ʒyɡɑ̃ lə vεʁbə a modiʁə

e ʁəkɔmɑ̃se…