Poeme : Vallée Rouge

Caché dans la carcasse d’un vieil arbre
Une gouache que l’onde n’efface
Médaillon aux couleurs viriles
Pépites ronronnes osmose de marbre
Endormies tel une empreinte fugace
Contre mes tempes tu vrilles missile

Les secondes agonisent pleines de grâce
Aux flux de mes pulsions en veines
Ton ombre me suit en catimini
Crudité de mon esprit en paillette lasse
Caresse mes chimères si sereines
Robin tes bois sont refuges à mes nuits

L’aube se dore gourmande de douceur
Vallée sablée au vent d’espérance
L’action se cristallise en question
Fard de paupières en guet demeure
Phrase de porcelaine reste en chance
Plaine aux arbustes de suggestions

kaʃe dɑ̃ la kaʁkasə dœ̃ vjεj aʁbʁə
ynə ɡuaʃə kə lɔ̃də nefasə
medajɔ̃ o kulœʁ viʁilə
pepitə ʁɔ̃ʁɔnəz- ɔsmozə də maʁbʁə
ɑ̃dɔʁmi tεl ynə ɑ̃pʁɛ̃tə fyɡasə
kɔ̃tʁə mε tɑ̃pə ty vʁijə misilə

lε səɡɔ̃dəz- aɡɔnize plεnə də ɡʁasə
o flyks də mε pylsjɔ̃z- ɑ̃ vεnə
tɔ̃n- ɔ̃bʁə mə sɥi ɑ̃ katimini
kʁydite də mɔ̃n- εspʁi ɑ̃ pajεtə lasə
kaʁεsə mε ʃimεʁə si səʁεnə
ʁɔbɛ̃ tε bwa sɔ̃ ʁəfyʒəz- a mε nɥi

lobə sə dɔʁə ɡuʁmɑ̃də də dusœʁ
vale sable o vɑ̃ dεspeʁɑ̃sə
laksjɔ̃ sə kʁistalizə ɑ̃ kεstjɔ̃
faʁ də popjεʁəz- ɑ̃ ɡε dəməʁə
fʁazə də pɔʁsəlεnə ʁεstə ɑ̃ ʃɑ̃sə
plεnə oz- aʁbystə də syɡʒεstjɔ̃