Poeme : Hors D’œuvre Sous La Lune Rousse

Je t’alloue le M majuscule de majesté
Toi l’être dont j’ose rêver
Filtrant le squelette des nuages
Roussette m’offre ton visage

En guet d’impatience
En cette futur parenthèse
Week end d’abondance
J’en erre déjà ces falaises

Pieds de nez a nos vies
Galette tartare de folie
Sans baguette notre magie
Pétillante comme nos envies

En cette sphère de splendeur
Aux atouts de mon cœur
L’écho de ta voie soyeuse
A rendu ma nuit joyeuse

L’hors d’œuvre fut fabuleux
L’hôtel a l’air somptueux
Le séjour se prévois savoureux
Je sens que l’on va être heureux

ʒə talu lə εm maʒyskylə də maʒεste
twa lεtʁə dɔ̃ ʒozə ʁεve
filtʁɑ̃ lə skəlεtə dε nɥaʒə
ʁusεtə mɔfʁə tɔ̃ vizaʒə

ɑ̃ ɡε dɛ̃pasjɑ̃sə
ɑ̃ sεtə fytyʁ paʁɑ̃tεzə
wik εnd dabɔ̃dɑ̃sə
ʒɑ̃n- eʁə deʒa sε falεzə

pje də nez- a no vi
ɡalεtə taʁtaʁə də fɔli
sɑ̃ baɡεtə nɔtʁə maʒi
petijɑ̃tə kɔmə noz- ɑ̃vi

ɑ̃ sεtə sfεʁə də splɑ̃dœʁ
oz- atu də mɔ̃ kœʁ
leʃo də ta vwa swajøzə
a ʁɑ̃dy ma nɥi ʒwajøzə

lɔʁ dœvʁə fy fabylø
lotεl a lεʁ sɔ̃ptɥø
lə seʒuʁ sə pʁevwa savuʁø
ʒə sɑ̃s kə lɔ̃ va εtʁə œʁø