Poeme : Femme

Mon cœur souffre de ton absence
Mon esprit se languit de ta présence
Ton corp est nourriture de mon bonheur
Et ton esprit et le nectar de mon cœur
Tu es le soleil de mes jours,
La beauté sans détour
L’alfa et l’omega
De mon esprit bea
Devant une si belle conception
Que la nature nous a fait don
Et pour moi ta disparition
Ne serai ke synonyme de cessation
Cessation de mon ame
Cessation de mon esprit
Car tout en moi me clame
Que tu es la femme de ma vie

mɔ̃ kœʁ sufʁə də tɔ̃n- absɑ̃sə
mɔ̃n- εspʁi sə lɑ̃ɡi də ta pʁezɑ̃sə
tɔ̃ kɔʁp ε nuʁʁityʁə də mɔ̃ bɔnœʁ
e tɔ̃n- εspʁi e lə nεktaʁ də mɔ̃ kœʁ
ty ε lə sɔlεj də mε ʒuʁ,
la bote sɑ̃ detuʁ
lalfa e lɔməɡa
də mɔ̃n- εspʁi bəa
dəvɑ̃ ynə si bεllə kɔ̃sεpsjɔ̃
kə la natyʁə nuz- a fε dɔ̃
e puʁ mwa ta dispaʁisjɔ̃
nə səʁε kə sɛ̃ɔnimə də sesasjɔ̃
sesasjɔ̃ də mɔ̃n- amə
sesasjɔ̃ də mɔ̃n- εspʁi
kaʁ tut- ɑ̃ mwa mə klamə
kə ty ε la famə də ma vi