Poeme : Je T’aime !

Je t’aime ? mais qu’elle est ce mot
D’une si magnifique beauté
Telle un bateau a flot
Apte, a abordé une mélancolique déstinée

Mais, au file des année
Sa beauté ce brise, ce noit. .
Car, tro facilement employé
Nous tous, il nous décoit. .

Il y a tend de maniere de le dire
Telle la tienne, que j’ai cru. .
Mais, certe elle étais sordide
Mais je t’en excuse

L’amour fait de nous une déchéance
Alors, nous la fuiyons…
Mais. . j’y pense
Ne serais ce pas la seul chose pour laqu’elle nous vivons ?

Ésclave de la souffrance que nous sommes
Ame damné, sans but. .
Oui, c’est ce que nous sommes
Des humains. . sans destiné, sans but…

ʒə tεmə ? mε kεllə ε sə mo
dynə si maɲifikə bote
tεllə œ̃ bato a flo
aptə, a abɔʁde ynə melɑ̃kɔlikə destine

mε, o filə dεz- ane
sa bote sə bʁizə, sə nwa.
kaʁ, tʁo fasiləmɑ̃ ɑ̃plwaje
nu tus, il nu dekwa.

il i a tɑ̃ də manjəʁə də lə diʁə
tεllə la tjεnə, kə ʒε kʁy.
mε, sεʁtə εllə etε sɔʁdidə
mε ʒə tɑ̃n- εkskyzə

lamuʁ fε də nuz- ynə deʃeɑ̃sə
alɔʁ, nu la fɥjiɔ̃…
mε. ʒi pɑ̃sə
nə səʁε sə pa la səl ʃozə puʁ lakεllə nu vivɔ̃ ?

esklavə də la sufʁɑ̃sə kə nu sɔmə
amə damne, sɑ̃ byt.
ui, sε sə kə nu sɔmə
dεz- ymɛ̃. sɑ̃ dεstine, sɑ̃ byt…