Poeme : Solitude

Ma solitude
C’est cette certitude
Ka tous jamais dans mon cœur
Tu demeure

Je n’arrive plus correctement
A respirée
Car m’etouffe tous ces sentiment
Ke je n’arrive plus a controlé

Cette solitude me fais un profond malaise
Je suis seul avec cet amour ki me paise
Je n’ai plus foi ni loi
Depuis ke tu n’es plus la pour moi

Tu ne sort plus de ma memoire
À toi je pense chaque soir
Mais je suis seul dans cette chambre vide
Attendant k’un jour tu te décide
À revenir pres de moi
Et ke plus jamais on ne ce séparera

ma sɔlitydə
sε sεtə sεʁtitydə
ka tus ʒamε dɑ̃ mɔ̃ kœʁ
ty dəməʁə

ʒə naʁivə plys kɔʁεktəmɑ̃
a ʁεspiʁe
kaʁ mətufə tus sε sɑ̃timɑ̃
kə ʒə naʁivə plysz- a kɔ̃tʁɔle

sεtə sɔlitydə mə fεz- œ̃ pʁɔfɔ̃ malεzə
ʒə sɥi səl avεk sεt amuʁ ki mə pεzə
ʒə nε plys fwa ni lwa
dəpɥi kə ty nε plys la puʁ mwa

ty nə sɔʁ plys də ma məmwaʁə
a twa ʒə pɑ̃sə ʃakə swaʁ
mε ʒə sɥi səl dɑ̃ sεtə ʃɑ̃bʁə vidə
atɑ̃dɑ̃ kœ̃ ʒuʁ ty tə desidə
a ʁəvəniʁ pʁə- də mwa
e kə plys ʒamεz- ɔ̃ nə sə sepaʁəʁa