Poeme : Perpétuel Devenir

Auprès de mon arbre
Un frémissement animal
Voisinage de perception
Le sentiment de symbiose.

De toutes les particules
D ’ existence enchevêtrée
Avec un philtre magique
Allier des gestes de forêt.

Grands infirmes du vivant
Cherchent de belles racines
Des espaces de capillarité
L ’ œuvre chorale naturelle.

En végétal de la passion
La sève monte savamment
D ’ une connectivité écologique
L ’ être humain devient ouvert.

Absence de la vraie solitude
Sommes inextricablement très liés.

opʁε də mɔ̃n- aʁbʁə
œ̃ fʁemisəmɑ̃ animal
vwazinaʒə də pεʁsεpsjɔ̃
lə sɑ̃timɑ̃ də sɛ̃bjozə.

də tutə lε paʁtikylə
dεɡzistɑ̃sə ɑ̃ʃəvεtʁe
avεk œ̃ filtʁə maʒikə
alje dε ʒεstə də fɔʁε.

ɡʁɑ̃z- ɛ̃fiʁmə- dy vivɑ̃
ʃεʁʃe də bεllə ʁasinə
dεz- εspasə də kapijaʁite
lœvʁə kɔʁalə natyʁεllə.

ɑ̃ veʒetal də la pasjɔ̃
la sεvə mɔ̃tə savamɑ̃
dynə kɔnεktivite ekɔlɔʒikə
lεtʁə ymɛ̃ dəvjɛ̃ uvεʁ.

absɑ̃sə də la vʁε sɔlitydə
sɔməz- inεkstʁikabləmɑ̃ tʁε lje.