Poeme : Moi, Dionysos

Agrandir…

Ce serait la vie originelle
A eu lieu l ’ orgie mystique
Qui n ’ a pas connu la fusion
Demeure de la belle confusion.

Des hanches et des cuisses
De la belle Déesse Aphrodite
Descendu de la cuisses de Jupiter
Une étoile a perdu la boussole.

Se dissoudre dans ultime danse
Une transe d ’ ivresse délirante.

aɡʁɑ̃diʁ…

sə səʁε la vi ɔʁiʒinεllə
a y ljø lɔʁʒi mistikə
ki na pa kɔny la fyzjɔ̃
dəməʁə də la bεllə kɔ̃fyzjɔ̃.

dεz- ɑ̃ʃəz- e dε kɥisə
də la bεllə deεsə afʁɔditə
desɑ̃dy də la kɥisə də ʒypite
ynə etwalə a pεʁdy la busɔlə.

sə disudʁə dɑ̃z- yltimə dɑ̃sə
ynə tʁɑ̃zə divʁεsə deliʁɑ̃tə.