Poeme : Bataclan D’amour

De la mythique salle
Ambiance au comble
La rage de la colère
Traverse le sage public.

Des bougies de fenêtre
Des sourires d ’ horizon
Les étoiles s ’ endorment
Les êtres deviennent ahuris.

Belle chaleur des humains
Embrasse Bataclan musical
À l ’ espoir des innocents
Des rêves du vrai bonheur.

də la mitikə salə
ɑ̃bjɑ̃sə o kɔ̃blə
la ʁaʒə də la kɔlεʁə
tʁavεʁsə lə saʒə pyblik.

dε buʒi də fənεtʁə
dε suʁiʁə dɔʁizɔ̃
lεz- etwalə sɑ̃dɔʁme
lεz- εtʁə- dəvjεne ayʁi.

bεllə ʃalœʁ dεz- ymɛ̃
ɑ̃bʁasə bataklɑ̃ myzikal
a lεspwaʁ dεz- inɔsɑ̃
dε ʁεvə dy vʁε bɔnœʁ.