Poeme : Cambrures

Fantasmes des dieux
Massent des bustes
La volupté insidieuse
Cache l ’ interrogation.
Climat d ’ obscénité
Gâche une jeunesse
Belle nature s ’ érotise
Protégeons les délires.

Gemme.
Germe de mémoire
La flamme assoupie
Broussailles de joie
Fantasmes plurielles.
Une gravité inventive
De richesse profonde
Hésitation en fleurs
Embellit les lointains.
Agrandir…

Prélude.
Chemin à côté
Le vent inconnu
Bien-aimée regarde
Herbes des sens.
Ruelle s ’ approoche
Corps se touchent
Voix se dansent
Feuilles du peuplier.

fɑ̃tasmə dε djø
mase dε bystə
la vɔlypte ɛ̃sidjøzə
kaʃə lɛ̃teʁɔɡasjɔ̃.
klima dɔpsenite
ɡaʃə ynə ʒənεsə
bεllə natyʁə seʁɔtizə
pʁɔteʒɔ̃ lε deliʁə.

ʒamə.
ʒεʁmə də memwaʁə
la flamə asupi
bʁusajə də ʒwa
fɑ̃tasmə plyʁjεllə.
ynə ɡʁavite ɛ̃vɑ̃tivə
də ʁiʃεsə pʁɔfɔ̃də
ezitasjɔ̃ ɑ̃ flœʁ
ɑ̃bεlli lε lwɛ̃tɛ̃.
aɡʁɑ̃diʁ…

pʁelydə.
ʃəmɛ̃ a kote
lə vɑ̃ ɛ̃kɔny
bjɛ̃ εme ʁəɡaʁdə
εʁbə- dε sɑ̃s.
ʁyεllə sapʁuʃə
kɔʁ sə tuʃe
vwa sə dɑ̃se
fœjə dy pəplje.