Poeme : Dans La Brume

Dans la brume

J’avance entouré de brume,
Elle s’ immisce sous mon armure,
Les murs se fissurent.

Je sent le poids de se silence,
Si oppressant,
Si imposant.

J’ai peur de rencontré,
Une sentiment non identifié,
Et de chuter.

Les ombres s’affoles,
T’elle une auréole,
Il me frôle.

J’observe mon souffle dans l’air,
Sentiment fragile,
D’être éphémère,
Si futile.

dɑ̃ la bʁymə

ʒavɑ̃sə ɑ̃tuʁe də bʁymə,
εllə simisə su mɔ̃n- aʁmyʁə,
lε myʁ sə fisyʁe.

ʒə sɑ̃ lə pwa də sə silɑ̃sə,
si ɔpʁesɑ̃,
si ɛ̃pozɑ̃.

ʒε pœʁ də ʁɑ̃kɔ̃tʁe,
ynə sɑ̃timɑ̃ nɔ̃ idɑ̃tifje,
e də ʃyte.

lεz- ɔ̃bʁə- safɔlə,
tεllə ynə oʁeɔlə,
il mə fʁolə.

ʒɔpsεʁvə mɔ̃ suflə dɑ̃ lεʁ,
sɑ̃timɑ̃ fʁaʒilə,
dεtʁə efemεʁə,
si fytilə.